از ترکیه جنوبی به شمال آفریقا و تا شرق افغانستان ، خاورمیانه منطقه ای غنی از تاریخ و صنایع دستی جذاب است. در تلاقی دریای مدیترانه ، اقیانوس هند ، آفریقا و اوراسیا ، خاورمیانه مکانی است که همه فرهنگ ها با هم جمع می شوند ، جایی که یهودیت ، اسلام ، مسیحیت و بسیاری از ادیان دیگر در آن متولد شده اند و آنها همچنان خود را رو در روی هم می بینند . تکامل و تعامل این شیوه های مختلف زندگی، زندگی سیاسی پویایی را برای همیشه در منطقه ایجاد کرده است و همه سیستم های مختلف اعتقادی به روندهای جذاب مد و تولید فرهنگی تبدیل شده اند. جواهرات خاورمیانه این تنوع و پویایی گسترده را منعکس می کند و همچنان منبع الهام طراحی و تکنیک برای کل جهان است.

مردم بربر آفریقایی-آسیایی تا زمانی که سابقه ثبت شده در این منطقه وجود دارد ، شمال آفریقا را اشغال کرده اند. فرهنگ آنها توسط بسیاری از گروههای مردمی که در این منطقه نقل مکان کرده بودند ، تغییر داد. فنیقی ها ، یونانی ها ، رومی ها ، وندال ها ، بیزانسی ها ، عرب ها ، عثمانی ها ، فرانسوی ها و اسپانیایی ها همگی در یک نقطه یا آفریقای شمالی مستقر شدند یا به آن حمله کردند و جمعیت های آفریقایی همسایه نیز بر فرهنگ بربر تأثیر گذاشتند.مناطقی در مراکش و الجزایر وجود دارد که حتی در زمان اشغال های عمده نیز تا حد زیادی دست نخورده باقی مانده است، احتمالاً به این دلیل که نزدیکترین بنادر و مناطق مورد علاقه سیاسی نبوده اند. در آن مکان ها ، فرهنگ بربر هنوز هم تا حدودی تحت تأثیر عوامل خارجی باقی مانده است.

کشاورزان به طور سنتی در کوه ها یا واحه های نزدیک به سواحل مختلف مدیترانه، فرهنگهای بربر قبل از اسلام در ایجاد جواهرات زیبا فعالیت داشتند. کار آنها در جواهرات اغلب هندسی بود، که از نظر اندازه بسیار بزرگ و متقارن بودند. نمادهایی که معمولاً در جواهرات بربر و خال کوبی حنا بربر وجود داشت، در ابتدا شامل منابع روستایی، مانند نمایش خورشید ، ماه ، زمین و ستاره ها و همچنین ماهی ، مار و اشکال مختلف دیگر بود که تصور می شود بیشتر آنها برای بهبودی سرمایه گذاری شده اند یا اهمیت معنوی با شروع تأثیر سایر فرهنگ ها بر فرهنگ خود ، انواع تزئینات و مواد مورد استفاده به اندازه انواع نمادها تغییر نکردند. جواهرات برای زنان بربر مهم است زیرا راهی برای پس انداز پول آنهاست. مجموعه آنها مخصوص خودشان است که روی بدنشان بپوشند، بفروشند یا هر طور که دوست دارند کار کنند.

یامانی ها از یوكتان كتاب مقدس و قیسی ها از اسماعیل كتاب مقدس. یامانی ها در جنوب غربی عربستان زندگی می کردند، جایی که برخی از آنها زمین را کشاورزی و آبیاری می کردند. قیسی ها در عربستان مرکزی و شمالی زندگی می کردند، جایی که بادیه نشینان خرما و دانه ها را در واحه ها پرورش می دادند. عشایر در میان هر دو گروه بادیه نشین با گله های گوسفند، بز و شتر مهاجرت می کردند و در این مراکز اولیه شهری با مردم تجارت می کردند. زنان بادیه نشین مهاجر به دلیل سبک زندگی عشایری خود، تمام دارایی خود را به صورت جواهرات نقره بر بدن حمل می کردند. این جواهرات متعلق به خود او بود و او می توانست با خواست خود این کار را انجام دهد. با مرگ او اغلب ذوب می شد، زیرا دادن جهیزیه یک زن به دیگری برای استفاده نامناسب است. 

می توان تصور کرد که این عمل تاریخی بسیاری از جواهرات سازی بادیه نشین را از بین می برد، اما در واقع بسیاری از صنعتگرانی که جواهرات را ذوب کرده و سپس آن را بازسازی می کردند، در واقع الگوهای قطعات قدیمی را کپی کرده و قطعات جدید را ساخته و به این ترتیب ، سنت برخی از مواد مورد استفاده برای ساخت این جواهرات در دست بادیه نشینان قرار داشت زیرا محل سکونتگاه های نسبتاً کم تحرک در مسیر تجارت آفریقا و هند با مدیترانه قرار داشت کسانی که در مسیر تجارت قدم می زدند، بادیه نشینان عشایری بودند که هزاران شتر را با کاروان در امتداد جاده ابریشم هدایت می کردند. ساکنان پول داشتند زیرا واسطه بودند و همچنین در تجارت مواد را جمع می کردند.

در دوران عصر مفرغ ، خاور نزدیک و میانه جایی بود که خدایان خاص به جمعیتهای خاصی گره می خوردند و حاکم آن جمعیت با خدایان خود رابطه اولیه داشتند. حاکم معبدانی برای اسکان خدایان ساخت و مجسمه هایی از برنز و سایر مواد را برای نمایندگی خدا سفارش داد. هر خدایی غالباً در حالت های خاصی نشان داده می شد ، به طوری که به عنوان مثال ال، خدای خالق کنعان ، می تواند به عنوان یک مرد نشسته با بازوهای بلند شناخته شود. کنعانیان عصر برنز عاج بسیار خوبی کار می کردند، اگرچه این ماده به ندرت برای جواهرات استفاده می شد و بیشتر برای مجسمه سازی و منبت ساخته می شد.