درگیری‌های جاری در غزه و پیامدهای آن بر میراث فرهنگی تأثیرات اقتصادی قابل توجهی داشته است که به ویژه در ارتباط با گردشگری، سرمایه‌گذاری و روابط تجاری بین‌المللی مشاهده می‌شود. این تحلیل به بررسی این تأثیرات می‌پردازد و از تحولات اخیر در غزه و خاورمیانه بزرگ‌تر، با تمرکز بر پویایی‌های تجاری و پیشرفت‌های زیرساختی که دورنمای اقتصادی منطقه را شکل می‌دهند، استفاده می‌کند.
در غزه، تخریب فرهنگی ناشی از درگیری‌ها از اکتبر ۲۰۲۳ به بعد به شدت بر فعالیت‌های اقتصادی که به طور سنتی به میراث فرهنگی گره خورده‌اند، تأثیر گذاشته است. تخریب ۶۹ مکان فرهنگی، از جمله مساجد، کلیساها و نقاط باستانی، ضربه‌ای بزرگ به گردشگری وارد کرده است؛ بخشی که زمانی به عنوان امیدی برای احیای اقتصادی منطقه دیده می‌شد. مکان‌هایی مانند مسجد بزرگ عمری و کلیسای بیزانسی جبالیا که از اهمیت تاریخی برخوردار بودند، گردشگران را جذب کرده و پایه‌ای برای اقتصاد محلی تشکیل می‌دادند. از دست دادن این اماکن نه تنها جذابیت غزه را به عنوان مقصدی گردشگری به دلیل مشکلات امنیتی کاهش می‌دهد، بلکه معیشت صنعتگران و کسب و کارهای مرتبط با این صنعت را نیز به خطر می‌اندازد. پیامدهای اقتصادی گسترده‌تری نیز وجود دارد زیرا جوامع فرصت‌های شغلی و منافع مالی گردشگری فرهنگی را از دست می‌دهند.
علاوه بر این، غارت مداوم آثار باستانی فلسطین، از جمله بیش از ۳۰۰۰ قطعه از مؤسسات مانند دانشگاه الاسرا، چالش‌های اقتصادی غزه را تشدید می‌کند. این آثار نه تنها از نظر فرهنگی، بلکه از نظر اقتصادی نیز در زمینه‌های موزه‌ها، گالری‌ها و تلاش‌های مرمتی ارزش دارند. حذف آن‌ها از غزه، بازارهای محلی و بین‌المللی بالقوه را محدود کرده و فرصت‌های تحقیقاتی و آموزشی را کاهش می‌دهد.
تأثیر تخریب فرهنگی فراتر از زیان‌های اقتصادی مستقیم است. فرسایش میراث فرهنگی می‌تواند از سرمایه‌گذاری خارجی و حمایت سازمان‌های بین‌المللی جلوگیری کند زیرا بی‌ثباتی مستمر و فرسایش فرهنگی به عنوان فاکتورهای ریسک تلقی می‌شوند. این نگرش می‌تواند توانایی بازیابی منطقه را محدود کند زیرا سرمایه‌گذاران خارجی ممکن است از تعهد منابع در میان چنین ناپایداری‌هایی خودداری کنند.
در یک زمینه منطقه‌ای گسترده‌تر، ابتکارات مصر برای تقویت موقعیت خود به‌عنوان یک مرکز جهانی برای تولید هیدروژن سبز، نشان‌دهنده یک محور استراتژیک به سوی بازارهای انرژی پایدار است. همکاری بین مصر و سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) که بر تطبیق اقلیمی و انرژی‌های تجدیدپذیر متمرکز است، تعهد به توسعه زیرساخت‌هایی که از سوخت‌های جایگزین در حمل‌ونقل دریایی پشتیبانی می‌کند را نشان می‌دهد. این موقعیت مصر را به‌طور مطلوبی در بازار رو به رشد انرژی سبز قرار می‌دهد و احتمالاً تخصص و سرمایه‌گذاری بین‌المللی را جذب می‌کند.
همزمان، برنامه‌های مصر برای افزایش ظرفیت فرودگاه بین‌المللی قاهره از ۲۸ میلیون به ۴۰ میلیون مسافر سالانه، نشان‌دهنده تلاش برای تقویت زیرساخت‌های هوانوردی است. با نوسازی فضای هوایی و تطابق با استانداردهای بین‌المللی، مصر هدف دارد گردشگری و بخش‌های اقتصادی مرتبط را تقویت کند، که به خلق شغل و رشد اقتصادی کلی کمک خواهد کرد. همکاری‌های بخش خصوصی در مدیریت فرودگاه‌ها انتظار می‌رود کارایی و کیفیت خدمات را بهبود بخشد و توسعه اقتصادی مصر را بیشتر تقویت کند.
در حوزه تجارت دریایی، بحث‌های استراتژیک بین مصر و IMO در مورد تأمین امنیت تنگه باب‌المندب، به‌عنوان گذرگاهی حیاتی برای تجارت دریایی جهانی، نشان دهنده ارتباط بین امنیت منطقه‌ای و تجارت بین‌المللی است. اطمینان از ثبات در این منطقه کلیدی برای حفظ جریان کالاها در بازارهای بین‌المللی ضروری است و نقش حیاتی مسیرهای تجاری امن در ثبات اقتصادی را بازتاب می‌دهد.
در پایان، تخریب فرهنگی در غزه نه تنها از دست دادن فرهنگی را به همراه دارد، بلکه عواقب اقتصادی عمیق‌تری را نیز آشکار می‌کند. در حالی که اقتصادهای محلی با این چالش‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند، کشورهایی مانند مصر در تلاشند خود را در بازارهای در حال ظهور، به‌ویژه در زمینه انرژی سبز و زیرساخت‌های هوایی قرار دهند. این تحولات نشان‌دهنده مسیرهای بالقوه برای احیای اقتصادی از طریق همکاری استراتژیک منطقه‌ای و سرمایه‌گذاری در بخش‌های رشد پایدار است. با مرتبط کردن این پیشرفت‌ها با درک پیامدهای گسترده‌تر میراث فرهنگی و امنیت، ذی‌نفعان می‌توانند سیاست‌هایی طراحی کنند که نه تنها چالش‌های اقتصادی فوری را مدیریت کنند، بلکه پایه‌های مقاومی برای رشد آینده ایجاد کنند.
