در بین کشورهای خاورمیانه و غرب آسیا، میزان یافتن سنگ‌های فسیل به عوامل مختلفی مرتبط است، از جمله زمین‌شناسی، تاریخچه جغرافیایی، و طبیعت سنگ‌ها. در این منطقه، میزان یافتن سنگ‌های فسیل ممکن است به تفاوت‌های منطقه به منطقه بستگی داشته باشد. در بسیاری از مناطق دیگر خاورمیانه نیز نمونه‌های متنوعی از سنگ‌های فسیل یافت شده‌اند، از جمله آمونیت‌ها، بیویالویت‌ها، تریلوبیت‌ها، اسکنیت‌ها، ارکونیت‌ها و سنگ‌های زغال سنگ. البته، نوع و تنوع سنگ‌های فسیل بستگی به شرایط زمین‌شناسی و زمین‌شیمیایی منطقه دارد.

ایران به دلیل جغرافیایی و تاریخچه زمین‌شناسی خاص، مناطقی را دارد که سنگ‌های فسیل در آنها به مقدار قابل توجهی یافت می‌شوند. برخی مناطق مهم شامل خوزستان، کرمان، بلوچستان و البرز هستند. این مناطق دارای تنوع جغرافیایی و زمین‌شیمیایی بالا هستند که شرایط مناسبی برای تشکیل و حفظ سنگ‌های فسیل فراهم می‌کند. سنگ‌های فسیل در جنوب ایران شامل آمونیت، بیویالویت، اسکنیت، ارکونیت و سنگ‌های زغال سنگ می‌شوند. در استان کرمان، از جمله در منطقه خارونگ و شهربابک، سنگ‌های فسیل متعددی شامل بیویالویت، آمونیت، تریلوبیت، ارکونیت و اسکنیت یافت شده است.

عربستان سعودی نیز یکی از کشورهایی است که سنگ‌های فسیل در آن به میزان قابل توجهی وجود دارند. مناطقی مانند جبل اللوز و خلیج فارس و منطقه حائل در وسط عربستان، شاهد یافته‌های مهمی از سنگ‌های فسیل بوده‌اند. در عربستان سعودی، سنگ‌های فسیل شامل آمونیت، تریلوبیت، بیویالویت و سنگ‌های زغال سنگ یافت می‌شوند. منطقه جبل اللوز در خلیج فارس و منطقه حائل در وسط عربستان، شاهد یافته‌های مهمی از سنگ‌های فسیل هستند.

ترکیه نیز یکی از کشورهایی است که در آن سنگ‌های فسیل به میزان زیادی یافت می‌شوند. تنوع جغرافیایی و زمین‌شیمیایی ترکیه، به همراه تأثیرات آب و هوایی و تغییرات جغرافیایی در طول زمان، شرایط مناسبی را برای تشکیل و ثبت سنگ‌های فسیل فراهم کرده است. در ترکیه، سنگ‌های فسیل شامل آمونیت، برچ، تریلوبیت، بیویالویت و سنگ‌های زغال سنگ می‌باشند. منطقه آناطولی در ترکیه، شاهد یافته‌های مهمی از سنگ‌های فسیل مانند آمونیت، تریلوبیت و بیویالویت است.

شرایط زمین‌شناسی و زمین‌شیمیایی در برخی مناطق ممکن است مناسب نباشد. برخی مناطق خاورمیانه شامل صحراها، بیابان‌ها و پوشش سنگی خاصی هستند که سنگ‌های فسیل در آنها به صورت کمتری حفظ می‌شوند.فرایندهای زمین‌شناسی مانند فشار، حرارت و تغییرات سطح زمین در طول زمان می‌توانند به نابودی سنگ‌های فسیل و یا تغییرات جزئی در آنها منجر شوند. در برخی مناطق، این فرایندها می‌توانند باعث کمبود سنگ‌های فسیل شوند.

تغییرات جغرافیایی مانند ارتفاع کوهستانی، فرسایش توده‌های سنگی و تغییر در آب و هوا می‌توانند تأثیرات دسترسی و حفظ سنگ‌های فسیل را کاهش دهند. عوامل فرهنگی و اقتصادی می‌توانند تأثیری در کاوش و مطالعه سنگ‌های فسیل داشته باشند. کشورهایی که به صورت فعال در زمینه تحقیقات زمین‌شناسی و پالئونتولوژی فعالیت می‌کنند و منابع کافی را برای این منظور اختصاص می‌دهند، احتمال یافتن سنگ‌های فسیل بیشتری دارند. ترکیبی از این عوامل باعث می‌شود که در برخی کشورهای خاورمیانه کمتر سنگ‌های فسیل یافت شود. البته، لازم به ذکر است که این تفاوت‌ها قابلیت تغییر و تنوع را نیز دارند و ممکن است در برخی مناطق خاورمیانه هم سنگ‌های فسیل به میزان قابل توجهی یافت شوند.