پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که مانند خانواده خود طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. مواد پلی پروپیلن به طور کلی به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

1. پلی پروپیلن یک همو پلیمر است که از پلیمریزاسیون مونومر پروپیلن به تنهایی و
2. کوپلیمر پلی پروپیلن تولید شده از پلیمریزاسیون پروپیلن با کومونومر اتیلن.

پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که مانند خانواده خود طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. محصولات ساخته شده از آن در اشکال مختلف در قالب ظروف ترموفرمینگ، تزریقی و پنوماتیک و همچنین فیلم های بسته بندی مواد غذایی به طور گسترده ای توسعه یافته و صنعت خودروسازی از ترکیبات آن از جمله قیمت ارزان تر و خواص مشابه با پلیمرهای مهندسی سود می برد.

پلی پروپیلن به صورت تجاری در سه نوع مجزا تولید می شود. همو پلیمر آن فقط از مونومرهای پروپیلن تشکیل شده است، اما با افزودن کومونومر اتیلن، با توجه به درصد و روش افزودن آن، دو نوع کوپلیمر پلی پروپیلن شامل تصادفی و بلوکی به دست می آید. 

در نوع اول، کومونومر اتیلن به طور تصادفی بین مونومرهای پروپیلن قرار می گیرد، اما دومی شامل بلوک های اتیلن و پروپیلن است که در ماتریسی از همو پلیمر پلی پروپیلن توزیع شده اند. نوع دوم در واقع یک ترکیب پلیمری است که محصول یک راکتور پلیمریزاسیون است، اما همچنین می تواند به صورت مصنوعی با افزودن لاستیک به پلی پروپیلن در طی فرآیند اکستروژن تولید شود، اگرچه دارای خواص ضعیف تری نسبت به گرید راکتور مشابه است.