کک نفتی کاربردهای غیر قابل احتراق مختلفی مانند الکترودهای گرافیتی، الکترودهای کربنی یا آندها در صنایع مختلف مانند آلومینیوم و فولاد دارد. در ابتدا آن را فقط به عنوان سوختی مانند زغال سنگ سخت می کردند. امروزه در دو نوع خام (سبز) و کلسینه به فروش می رسد که به دلیل اینکه میزان گوگرد و خاکستر آن زیاد است به عنوان سوخت استفاده می شود و استفاده دیگری برای آن متصور نیست. این کک در صنعت سیمان، واحدهای آب و برق، پالایشگاه ها و صنایع کاغذسازی کاربرد دارد. 

از آنجایی که این سوخت به تنهایی دارای مواد فرار کافی برای ایجاد شعله نیست، 70 درصد زغال سنگ و 30 درصد کک استفاده می شود. در صنعت سیمان به دلیل وجود گوگرد فراوان در کک، نیازی به افزودن گوگرد جداگانه به سیمان نیست که سوخت خوبی است. کک نفتی با کیفیت متوسط ​​نیز به عنوان منبع کربن در صنایع مختلف آلیاژی استفاده می شود که به عنوان یک افزودنی در نظر گرفته می شود. همچنین به صورت کلسینه استفاده می شود که در صنایع آلومینیوم، الکترودهای کوره ذوب قوس الکتریکی، الکترودهای گرافیتی و تولید رنگدانه دی اکسید تیتانیوم کاربرد دارد. 

نکته مهم و استراتژیک در این قسمت این است که وجود گوگرد باعث خوردگی و تورم سریع الکترود می شود که باعث شکستگی سریع الکترود می شود. همچنین وجود فلزاتی مانند نیکل و وانادیم در کک باعث اکسیداسیون سریع آند در صنعت می شود.