بدنه کاشی ها معمولا از خاک های مختلف در شرایط مختلف و از معادن مختلف برداشت می شود. این کاشی ها و سرامیک ها بر اساس کاربرد و نقش خود از مواد اولیه مختلفی ساخته می شوند که عبارتند از: مواد اولیه پلاستیکی، پرکننده ها و مواد کمکی ذوب.

هدف از پخت سرامیک تبدیل خاک رس سرامیکی ضعیف و خام به شکل شیشه ای، بادوام، کریستالی و مقاوم است. این عملیات در یک کوره مخصوص انجام می شود. کوره های پخت سرامیک و کاشی در طول قرن ها کارآمدتر شده اند. این کوره ها گاهی تونلی شکل و گاهی دوار هستند. دمای کوره ای که پخت در آن انجام می شود باعث تغییرات جدی در خاک رس و ایجاد و شکل دادن به لعاب آن می شود. معمولا روش پخت به این صورت است که ابتدا فر را با دمای حدود 1000 درجه فارنهایت در عرض چند ساعت گرم می کنند و سپس سرامیک خام را در آن قرار می دهند. 

در دمای حرارتی بین 1900 تا 2400 درجه فارنهایت ابتدا مواد آجر رنگی سرامیکی پخته شده و در مرحله بعد لعاب آن تشکیل می شود. هر چه دما بالاتر باشد، سرامیک قوی تر و بادوام تر خواهد بود. این فرآیند معمولا بین 3 تا 8 ساعت طول می کشد. اما با رشد تکنولوژی این زمان کاهش یافته است. در مواردی که دما پایین است لعاب سرامیکی به خوبی شکل نمی گیرد. اگر مراحل خنک سازی سرامیک به تدریج و به آرامی انجام شود، کیفیت سرامیک بسیار بهتر می شود.

سرامیک ها قبل از حرارت دادن لعاب و صیقل داده می شوند تا محصولی با پوششی تولید شود که تخلخل را کاهش می دهد و سطحی صاف و اغلب رنگ شده دارد. بسیاری از سرامیک ها حاوی مخلوطی از پیوندهای کووالانسی و یونی بین اتم ها هستند، محصول حاصل ممکن است کریستالی، نیمه کریستالی یا شیشه ای باشد.

فرم مورد نظر خشک شده و در فر مانند فر گرم می شود. فرآیند حرارت دادن انرژی برای تشکیل زنجیره های شیمیایی جدید (تبدیل به شیشه) و گاهی اوقات مواد معدنی جدید (مانند مولیت در خاک رس چینی در گرمایش چینی) فراهم می کند. لعاب های ضد آب، تزئینی یا کاربردی ممکن است قبل از پخت اضافه شوند، یا ممکن است بعد از پخت نیاز به افزودن داشته باشند، که بیشتر رایج است.