برخی از اجداد ما در نقطه ای آتش روشن کرده اند که آب به خوبی خاک را فشرده کرده است و متوجه شده اند که زمین در زیر آتش سخت شده و به طور اتفاقی به خاک رس تبدیل شده است. پیشینیان ما شکل دادن به گل را آموختند و با قرار دادن آن در آفتاب و خشک کردن و پختن آن روی آتش و با دستیابی به اولین ظروف سخت سرامیکی دریافتند که می توان به نتایج بهتری دست یافت.

اشیای شکل دار و پخته شده عمدتاً ظروف سفالی برای غذا هستند. قدیمی ترین آثار کشف شده کاسه هایی هستند که مستقیماً روی آتش می پختند. قدمت آنها به 1600 سال قبل از میلاد برمی گردد و در چین پیدا شده و تاریخ گذاری شده اند. تا چند سال پیش تصور می شد که کشف شده در ژاپن قدیمی تر بوده و قدمت آن به 120 سال قبل از میلاد برمی گردد. این اشیاء بدوی در شکل خام و تصفیه نشده یا اشکال ابتدایی خود به شکلی باورنکردنی به ما رسیده اند و دوام خارق العاده خود را نشان می دهند.

تا اواسط دهه 1930 صنعت کاشی و سرامیک در خاورمیانه به صورت دستی اداره می شد تا اینکه با معرفی تجهیزات پیشرفته صنعتی شاهد تاسیس کارخانه های مدرن کاشی و سرامیک در خاورمیانه بودیم. با راه اندازی کارخانه های کاشی و سرامیک در شهرهای مختلف آسیا، هم نیاز داخلی تامین شد و هم صادرات رونق گرفت.

صنعت کاشی و سرامیک ایران در حال حاضر رتبه ششم جهان را دارد و یکی از استراتژیک ترین صنایع برای اقتصاد ایران است که توانسته تراز صادراتی ایران را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. کارخانه کاشی و سرامیک در ایران می تواند نقش مهمی در کسب درآمد ارزی کشور داشته باشد.

یک انقلاب واقعی که می تواند به لطف اختراع چرخ سفالگری باشد که تولید اشیایی مانند گلدان، بشقاب و کوزه را تسهیل می کرد. در مقایسه با صنایع دستی اولیه، اکنون می توان اشیایی را به دست آورد که کمتر تحریف شده، متقارن تر و هماهنگ تر باشند. ترکیبی بین چرخش مداوم سطح نگهدارنده خاک رس مرطوب و دست های شکل دهنده آن. این به بهبود تکنیک تولید و نازک شدن دیواره اشیا کمک می کند. می گویند اینها همیشه ظروفی برای نگهداری آب و مواد غذایی هستند و با نمای کاربردی ساخته می شوند و تزئینی ندارند.