سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند به طور مستقیم به منابع مالی، تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته، مهارت‌های فنی و مدیریتی و بازارهای جدید دسترسی داشته باشد که بهبود عملکرد و بهره‌وری در صنعت شیلات را ایجاد می‌کند
صنعت شیلات در کشورهای غرب آسیا (خاورمیانه) به دلیل منابع دریایی غنی و تقاضای فزاینده داخلی و بین‌المللی، فرصت‌های گسترده‌ای برای سرمایه‌گذاری و تجارت فراهم کرده است. کشورهایی مانند عمان، ایران، عربستان سعودی، و امارات متحده عربی در این صنعت فعال هستند و هر یک استراتژی‌های خاصی را برای بهره‌برداری و توسعه این بخش دنبال می‌کنند. این کشورها به دلیل دسترسی به خلیج فارس، دریای عمان، و دریای سرخ، پتانسیل بالایی برای توسعه تجارت آبزیان دارند. در عمان و امارات متحده عربی، سرمایه‌گذاری در تکنولوژی‌های مدرن آبزی‌پروری به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. این کشورها با توجه به محدودیت منابع آبی و تلاش برای کاهش فشار بر صید طبیعی، به سمت پرورش گونه‌هایی مانند میگو و ماهیان اقتصادی همچون سی‌باس و هامور رفته‌اند. سیاست‌های حمایتی دولت‌ها، از جمله ارائه تسهیلات مالی، آموزش کشاورزان، و توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل و صادرات، باعث رشد این صنعت شده است. علاوه بر این، بازارهای بین‌المللی، به‌ویژه در آسیا و اروپا، پذیرای محصولات دریایی این کشورها هستند.
در ایران، صنعت شیلات به دلیل منابع گسترده در دریای خزر، خلیج فارس، و دریای عمان پتانسیل بالایی دارد. ایران یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان خاویار در جهان است و محصولات شیلاتی مانند میگو، تون ماهی، و ماهیان گرمابی را به بازارهای بین‌المللی صادر می‌کند. با این حال، تحریم‌های اقتصادی و محدودیت‌های مالی، رشد این صنعت را کند کرده‌اند. با وجود این، دولت و بخش خصوصی تلاش دارند از طریق توسعه تکنولوژی آبزی‌پروری و ایجاد زنجیره‌های تامین پیشرفته، بهبودهایی در تولید و تجارت این بخش ایجاد کنند. در عربستان سعودی، پروژه‌های بزرگ دولتی در زمینه آبزی‌پروری نشان‌دهنده تعهد این کشور به کاهش وابستگی به واردات و افزایش تولید داخلی است. پروژه‌هایی مانند "Saudi Vision 2030" نقش مهمی در جذب سرمایه‌گذاری خارجی و توسعه صنعت شیلات ایفا کرده‌اند. همچنین، سرمایه‌گذاری در تحقیقات و نوآوری، از جمله پرورش گونه‌های مقاوم به شوری و دمای بالا، در حال افزایش است.
چالش‌های این صنعت در منطقه شامل تغییرات اقلیمی، صید بی‌رویه، آلودگی محیط زیست، و وابستگی برخی کشورها به واردات است. اما با توجه به تقاضای فزاینده جهانی برای غذاهای دریایی و فرصت‌های بالقوه صادرات، سرمایه‌گذاری در صنعت شیلات می‌تواند به‌عنوان یکی از بخش‌های کلیدی رشد اقتصادی و تنوع‌بخشی اقتصادی در خاورمیانه عمل کند. افزایش همکاری‌های منطقه‌ای، توسعه تکنولوژی‌های پایدار، و ایجاد توافق‌های تجاری می‌تواند به تقویت این بخش در آینده کمک کند. کشورهای عربی در تلاش برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت شیلات هستند. این کشورها به دنبال توسعه و مدرن‌سازی صنعت شیلات خود هستند و در این راستا سعی می‌کنند سرمایه‌گذاری خارجی را جذب کنند. با جذب سرمایه‌گذاری خارجی، کشورهای عربی می‌توانند توان تولید خود را افزایش دهند. سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند به طور مستقیم به منابع مالی، تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته، مهارت‌های فنی و مدیریتی و بازارهای جدید دسترسی داشته باشد که بهبود عملکرد و بهره‌وری در صنعت شیلات را ایجاد می‌کند.
جذب سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت شیلات، می‌تواند فرصتی برای تبادل تجربه و دانش با سرمایه‌گذاران خارجی ایجاد کند. سرمایه‌گذاران خارجی می‌توانند تجربیات و دانش فنی و مدیریتی خود را در زمینه صنعت شیلات به کشورهای عربی منتقل کنند و به ارتقای سطح فنی و علمی در این صنعت کمک کنند. کشورهای عربی با ارائه پیشنهادات و تسهیلات مناسب، تلاش می‌کنند تا سرمایه‌گذاری خارجی را در صنعت شیلات جذب کنند و از نفع‌های مالی، فنی و تجربیات سرمایه‌گذاران خارجی بهره‌برداری کنند.
سرمایه‌گذاری در صنعت شیلات کشورهای عربی می‌تواند منجر به افزایش تولید ماهی در این کشورها شود. این افزایش تولید می‌تواند نیازهای داخلی این کشورها را تأمین کند و نیاز به واردات ماهی را کاهش دهد. افزایش تولید ماهی در کشورهای عربی ممکن است باعث افزایش رقابت با سایر کشورها در بازار واردات ماهی شود. این رقابت می‌تواند تأثیری بر حجم واردات ماهی کشورهای غرب آسیا داشته باشد و باعث کاهش واردات از این کشورها گردد. افزایش تولید و صادرات ماهی کشورهای عربی ممکن است باعث تغییر در سهم بازار صادرات ماهی کشورهای غرب آسیا شود. با افزایش صادرات از کشورهای عربی، سهم کشورهای غرب آسیا در بازار صادرات ماهی ممکن است کاهش یابد. افزایش صادرات ممکن است باعث افزایش رقابت در بازار صادرات ماهی شود و برای کشورهای غرب آسیا رقابتی سخت‌تر ایجاد کند.
