اگرچه یهودیان بین سالهای 539 و 525 از اسارت بابل آزاد شدند ، اما پس از بازگشت به وطن خود ، آنها کشف کردند که این بخشی از امپراتوری هخامنشی ایران است ، فرهنگی با زیبایی خاص و بزرگترین امپراطوری که جهان باستان تاکنون ندیده است
مردم در اسرائیل و کنعان باستان برای ساخت سلاح ، نیازهای مذهبی و ساخت جواهرات با فلزات کار می کردند ، که این بخش مهمی از تجارت بود. از طلا ، نقره ، مس ، برنز ، آهن و سرب برای ساخت جواهرات استفاده می شد. تکنیک های مورد استفاده در آن زمان ساده بودند: چکش زدن سرد ، چکش کاری فلز گرم شده و ریخته گری قالب باز معمول بود ، در حالی که فیلیگرین و سایر تکنیک های تزئینی بسیار نادر بودند. این بدان معنا نیست که جواهرات خشن بودند: در واقع آنها اغلب به نرمی تمام می شدند و با سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی ست می شدند. آویزها و مهره ها گاهی از شیشه ساخته می شدند ، در حالی که انگشترها با تصاویر و کتیبه های نوشته شده حک شده بودند ، گاهی با اهمیت معنوی.
معبد یهودی سلیمان ، با دو ستون تشریفاتی برنز ، فضاهای داخلی پر از محراب و اشیای طلا (مانند یک کوزه پر از ماننا) ، در سال 586 قبل از میلاد توسط نبوکدنصر ، پادشاه بابل تخریب شد و بسیاری از جمعیت اورشلیم به بابل تبعید شد. بنابراین ، با تخریب معبد اول ، هویت یهودی به تبعید گره خورد و محصولات فرهنگی وابسته به این آیین شروع به تغییر کرد. همیشه در سنت یهود اشیای مناسبی نفیس وجود داشته است ، اما تزئینات شخصی بسته به محل زندگی مردم تغییر کرده است: اغلب در طول تاریخ یهود ثابت شده است که ثروت شخصی به شکل اشیای ارزشمند کوچک قابل حمل است. اگرچه یهودیان بین سالهای 539 و 525 از اسارت بابل آزاد شدند ، اما پس از بازگشت به وطن خود ، آنها کشف کردند که این بخشی از امپراتوری هخامنشی ایران است ، فرهنگی با زیبایی خاص و بزرگترین امپراطوری که جهان باستان تاکنون ندیده است .
اسکندر بزرگ در سال 331 قبل از میلاد با تصرف گنجینه های غنی بابل ، امپراتوری پارس را فتح کرد و در آن لحظه ، مقادیر زیادی طلا به دست عموم مردم رسید. تقاضا برای جواهرات طلا منفجر شد. سبک های یونانی در جهان شناخته شده گسترش یافته و صنعتگران یونانی نیز غرق در روندهای فرهنگی خارج از آموزش خود هستند. گوشواره ، گردنبند ، آویز ، سنجاق ، دستبند ، بازوبند ، نوار ران ، حلقه انگشت ، تاج گل ، دیادم و تزیینات مو همگی در این دوره تولید شده است. دستبندها را به صورت جفت می پوشیدند - به سبک ایرانی - و انواع دیگر جواهرات را در ست های کبریتی می پوشیدند. مرواریدها و سایر گوهرها و مینا های رنگی به طلای زرد روشن منبت کاری شده و نقش و نگارهایی مانند گره هراکلس در بعضی مواقع در سطح اشیا تراشیده می شوند یا در قالب مجسمه سازی قالب می شوند.
