مرواریدهای پرورشی که معمولاً به نام‌های جواهری نیز شناخته می‌شوند، مانند الماس، یاقوت، یاقوت کبود، زمرد و غیره، محصولات دست‌ساز بشر هستند که به شکل سنگ‌های موجود ساخته می‌شوند. این سنگ ها معمولاً استخراج و تراش می شوند تا بتوان از آنها در قالب جواهرات قیمتی استفاده کرد. این مرواریدهای پرورشی شباهت هایی با مرواریدهای طبیعی دارند، اما نحوه تشکیل آن متفاوت است. مرواریدهای پرورشی با کیفیت، رنگ، شفافیت و تجمع مشخص می شوند. این مرواریدها معمولاً گرانبها هستند و ارزش آنها به کیفیت، رنگ، شکل، وزن و استانداردهای تکمیلی سنگ ها بستگی دارد. این واقعیت که مرواریدهای پرورشی تولید می شوند، تفاوت آنها را با مرواریدهای طبیعی مشخص می کند. از مواد و تکنیک های اولیه برای تراش، جلا و زیباسازی آنها استفاده می شود.

مرواریدها به عوامل فیزیکی تشکیل آنها مانند ترکیب، رنگ، شفافیت و شکل بستگی دارند. گروه بندی ها معمولاً بر اساس ویژگی های شیمیایی سنگ ها هستند، به عنوان مثال با سنگ هایی که به عنوان سنگ های قیمتی شناخته می شوند. به طور کلی ما دو نوع مروارید داریم: طبیعی و پرورشی. مروارید طبیعی به معنای مرواریدی است که در اثر ورود تصادفی عوامل محرک به دل طبیعت و به بدن صدف به وجود می آید. هنگامی که یک محرک وارد بدن یک نرم تن مروارید ساز می شود، ارگانیسم میزبان ماده ای را برای مقابله ترشح می کند که در نهایت منجر به تشکیل مروارید می شود. اما در مرواریدهای مزرعه ای، محرک تشکیل مروارید به صورت دستی به پوسته تزریق می شود و تولد مروارید دیگر تصادفی نیست.

ترکیب مرواریدهای پرورشی بستگی به نوع مرواریدی دارد که در داخل صدف به عنوان هسته اولیه قرار می گیرد. روش دیگر برای تشخیص مرواریدها از یکدیگر این است که مرواریدهای پرورشی در زیر نور ماوراء بنفش زرد و در زیر نور اشعه ایکس سبز هستند. مرواریدها در انواع، شکل ها و اندازه های مختلف وجود دارند و بر اساس محل رشد (با آب نمک یا شیرین) و پوسته ای که در آن نگهداری می شوند به 4 دسته تقسیم می شوند و زیبایی و جذابیت خاصی دارند. آنها بعدی خود را دارند، ما انواع ویژگی ها را شرح می دهیم.

مرواریدهای طبیعی و پرورشی را می توان به دو دسته تقسیم کرد: آب شور و آب شیرین. شکل گیری مرواریدهای آب شور بیشتر طول می کشد. اگرچه آب شور درخشندگی و کیفیت بالاتری دارد، اما دوام کمی کمتر و گران‌تر است. اما مرواریدهای آب شیرین در زمان کمتری تشکیل می شوند و فراوانتر و گرانتر هستند، اما به اندازه مرواریدهای آب شور براق نیستند و معمولا کوچکتر هستند. مرواریدهای پرورشی آب شور و شیرین در بازار موجود است.

مرواریدهای پرورشی در آب نمک معمولاً در رسوبات رودخانه یا مخازن رودخانه ای که آب دارای محتوای نمک بالایی است تشکیل می شود. این آب نمک بر تشکیل مرواریدها تأثیر می گذارد و شفافیت، رنگ و شکل آنها را تغییر می دهد. به طور کلی این مرواریدها به رنگ زرد و شفافیت کمتری دارند. در مقایسه، مرواریدهای کشت شده در آب شیرین معمولا معدنی یا مصنوعی هستند. این دانه ها معمولاً در آبی که آب شیرین است مانند آب مقطر یا به شکل محلول قند قرار می گیرند. شفافیت این مرواریدها بسیار واضح است و معمولا رنگ آنها از کیفیت عالی برخوردار است.