شهاب سنگ قطعه ای از یک جسم فضایی است که پس از عبور از جو زمین به سطح سیاره ما سقوط می کند. این اصطلاح همچنین به طور گسترده در مورد اجرام مشابهی که بر روی سطح سیارات دیگر و دیگر اجرام بزرگ آسمانی می افتند به کار می رود. این اجسام، صخره های فضایی هستند که از سطح اجسام دیگر کنده شده و روی زمین سقوط کرده اند و ما به این سنگ ها «شهاب سنگ» یا «سنگ آسمان» می گوییم. شهاب‌سنگ‌ها حاوی مقادیری عناصر فلزی مانند آهن خالص هستند و مطالعه این سنگ‌های آسمانی یکی از مهم‌ترین روش‌های کسب اطلاعات در مورد شکل‌گیری منظومه شمسی مانند سیارات، قمرها و سایر اجرام کوچکتر است.

معمولاً این سنگ ها تفاوت چندانی با سنگ های موجود در زمین ندارند، اما زمانی که شهاب سنگ ها روی زمین می افتند با سرعت زیادی از جو زمین عبور می کنند و ورود آنها به جو زمین باعث سوختن آنها و ایجاد پوسته ای به نام "پوسته سوخته" روی سنگ تشکیل می شود. تشکیل می شود و این یکی از ویژگی های اصلی شهاب سنگ ها است. شناسایی شهاب سنگ ها برای دانشمندان کار آسانی است. آنها می توانند شهاب سنگ ها را با روش های مختلفی از سایر سنگ ها تشخیص دهند. سه نوع شهاب سنگ وجود دارد: سنگی، آهنی و سنگی-آهنی. هر کدام از اینها ویژگی های خاصی دارند.

سیارک جسم صخره ای کوچکی است که به دور خورشید می چرخد. شهاب سنگ قطعه کوچکی از یک سیارک یا دنباله دار است که در حال سوختن وارد جو زمین می شود. زمانی که شهاب سنگ ها با سرعت زیاد وارد جو زمین یا سیاره دیگری مانند مریخ می شوند و می سوزند به آنها شهاب می گویند که ما به آنها دنباله دار نیز می گوییم. گاهی اوقات شهاب‌ها حتی می‌توانند درخشان‌تر از زهره به نظر برسند، زمانی که ما آنها را گلوله‌های آتشین می‌نامیم. دانشمندان تخمین می زنند که روزانه حدود 48.5 تن (44000 کیلوگرم) ماده شهاب سنگ بر روی زمین سقوط می کند.