رژیم غذایی اکثر مناطق پاکستان به ویژه در مناطق روستایی و مناطقی که تا حد زیادی با این روستاها گره خورده اند به طور قابل ملاحظه ای نامناسب بوده و این امر باعث جذب جمعیت بیشتر در مناطق شهری شده است همچنین بسیاری از پاکستانی ها روستائی نیز برای جستجوی شغل مناسب به شهرها روی آورده اند
از نظر جغرافیایی ، جمعیت پاکستان نسبتاً نابرابر توزیع شده است. بیش از نیمی از مردم در پنجاب هستند . از سوی دیگر ، بلوچستان ، که بزرگترین استان از نظر مساحت است، دارای مناطق قابل توجهی است که عملاً از جمعیت خالی است. به همین ترتیب ، در همه استانها ، افراد از لحاظ جمعیت در مناطق مختلف تجمع می یابند. برای مثال ، بیشتر جمعیت بلوچستان در منطقه کویته متمرکز هستند . منطقه اطراف کراچی و نوار مسکونی در امتداد رود سند ، متراکم ترین مناطق در استان سند هستند . به طور کلی تراکم جمعیت در پنجاب از شمال شرقی به جنوب غربی کاهش می یابد . در خیبر پختونخوا اطراف دشت پیشاور و مردان تراکم منطقه ای به طور قابل توجهی بالا است. به طور کلی ، تراکم جمعیت بیشتر در مناطق کشاورزی و مناطق حاصلخیز بچشم میخورد .زمانی کوچ نشینی و فراگرفتگی ، به نوعی شیوه رایج زندگی در پاکستان بود که در قرن بیست و یکم و توسط افراد محدودی بکار گرفته میشد.
در مناطق دیگر، در جاهای پرجمعیت و فاقد بارش بارانهای منطقه ای ، جائیکه که از آبیاری موسمی بهره مند نیست ، منابع طبیعی بسیار کم و منقطع می باشد. در آن مناطق ، فشار زیادی بروی افراد برای مهاجرت از روستاها به منظور یافتن شغل در شهرها و ثبت نام در نیروهای مسلح یا جستجوی کار در خارج از کشور است ، به ویژه در کشورهای حاشیه ی خلیج فارس در خاورمیانه چنین معظلی به چشم میخورد .
جمعیت شهری پاکستان نشان می دهد که تا سال 1959 حدود دو پنجم از جمعیت کل کشور در دو شهر کراچی و لاهور موقعیت غالبتری داشته اند - (کراچی ، مرکز استان سند (و( لاهور ، پایتخت پنجاب ). از دهه 1960 ، سیاست دولت بر مبنای پراکندگی صنعت گزاشته شد بطوریکه قبل از آن رشد صنعتی به شدت در کراچی متمرکز شده بود . در نتیجه بعد از آن ، رشد شهری به طور مساوی بین چندین شهر توزیع شد. اما در مجموع کراچی بندر و مرکز اصلی تجارت و صنعت در پاکستان است.
پاکستان یکی از پرجمعیت ترین کشورهای جهان است. در چند دهه ی گزشته مرگ و میر نوزادان کاهش یافته و امید به زندگی در این کشور رو به افزایش است . تقریباً دو سوم از جمعیت کل کشورزیر 30 سال سن دارند و ، در حالی که میزان مرگ و میر کمتر است، نرخ تولد بالاتر از میانگین جهانی است .در پاکستان امید به زندگی برای مردان 66 سال و برای زنان 70 سال است.
از اوایل دهه 1980 و شروع دوره ی بعد از استقلال پاکستان، تغییرات عمده جمعیتی در این کشور با جنبش عظیمی در داخل کشور (عمدتا نقل مکان از روستاها به مناطق شهری) ، خروج و مهاجرت تعداد زیادی از پاکستانی ها برای زندگی و کار به خارج از کشور و هجوم تعداد زیادی از مهاجران افغان به این کشور شروع شده است.
افزایش کلی جمعیت با حرکت مردم از روستاها به مناطق شهری و خروج افراد از کشور همچنین با بهبود مراقبت های بهداشتی، رونق اقتصادی و منابع طبیعی رخ داده است. رژیم غذایی اکثر مناطق پاکستان به ویژه در مناطق روستایی و مناطقی که تا حد زیادی با این روستاها گره خورده اند به طور قابل ملاحظه ای نامناسب بوده و این امر باعث جذب جمعیت بیشتر در مناطق شهری شده است همچنین بسیاری از پاکستانی ها روستائی نیز برای جستجوی شغل مناسب به شهرها روی آورده اند. هرچند کراچی و لاهور تنها دو شهرهایی هستند که می توان آنها را به عنوان بزرگترین شهرها نامید ، اما همه شهرهای پاکستان از زمان استقلال از نظر اندازه و جمعیت به سرعت افزایش یافته اند. با این حال، حتی در شهرها نیز با کم شدن منابع همچنین با آغاز رونق نفتی در دهه 1970 ، تعداد زیادی از پاکستانی ها به دنبال کار به کشورهای خلیج فارس رفتند.
