قیر از زمان های قدیم و در زمان سومری ها، آشوری ها و حتی بسیاری از تمدن های پیشین به عنوان یک ماده ضد آب استفاده می شده است. قیر از قدیم الایام و در زمان سومری ها، آشوری ها و حتی بسیاری از تمدن های پیشین به عنوان عایق رطوبتی استفاده می شده است و بیشتر در ساخت و عایق سازی کشتی ها در برابر نفوذ آب و غرق شدن استفاده می شده است. همچنین در مصر و یونان باستان از قیر برای مومیایی کردن اجساد و همچنین مجسمه ها و تزئینات و حتی در جنگ ها برای دفاع از دشمن در دروازه شهرها استفاده می شد. 

از این ماده ارزشمند در ترکیب با آجرهای پخته به عنوان ماستیک در ساخت معابد و ستون پل و یا سنگفرش خیابان ها و خانه ها استفاده شده است. یکی دیگر از کاربردهای این ماده بسیار ارزشمند، استفاده از آن به عنوان ماده ضد رطوبت و عامل اتصال در دستگاه های ذخیره آب بوده است. 

استفاده ثبت شده از قیر به حدود 3800 سال پیش یعنی زمان سومری ها برمی گردد. نقش قیر در ایران باستان که به (ماماتون) معروف بود نیز بسیار اساسی بود. قیر خوزستان که در زمان هخامنشیان به «ماماتون» معروف است، کاربردهای فراوانی از جمله کاربرد در ابزارسازی، ساخت ظروف با قیر، مهر زنی و زیورآلات و ... داشته و همچنین به مرور زمان این ماده دارای جنبه های مذهبی، نظامی، معماری و ... او پزشکی را یافت و در رشد و توسعه تمدن هخامنشی نقش اساسی داشت. 

سلسله هخامنشی از قیر برای آب بندی و آب بندی کاخ با عظمت تخت جمشید استفاده می کردند. بقایای آن در مجموعه تاریخی تخت جمشید دیده می شود. هنرمندان شوش باستان از مخلوط قیر استفاده می‌کردند و آن را حرارت می‌دادند تا ترکیبی بسیار شبیه به سنگ به دست آورند. آنها از این ماده برای ساخت اشیاء مختلف و همچنین ساخت مجسمه و فسیل استفاده می کردند.