در اوایل قرن بیستم، انسان ها به دنبال راهی برای تولید آمونیاک برای افزایش باروری در محصولات کشاورزی خود بودند. پس از کشف تولید انبوه آمونیاک به نام هابر، 2 میلیارد نفر در جهان از گرسنگی نجات یافتند. در مقابل تولید سالانه 100 میلیون تنی این ماده نقش عمده ای در آلودگی محیط زیست داشته است.

آمونیاک یک ماده مغذی حاوی نیتروژن است و برای رشد گیاه مناسب است. آمونیاک می تواند توسط باکتری ها به نیتریت (NO2) و نیترات (NO3) تبدیل شود و سپس توسط گیاهان استفاده شود. نیتروژن عامل مهمی در کنترل رشد گیاه است.

آمونیاک مانند آب قلیایی (هیدروکسید سدیم)، یک ماده پایه است. مانند هیدروکسید سدیم، می تواند با روغن ها و چربی ها واکنش داده و صابون را تشکیل دهد. آمونیاک به عنوان یک شوینده، چربی ها و روغن ها را روی یک سطح شیشه ای یا خاکی به صابون تبدیل می کند و آب موجود در محلول آمونیاک صابون را حل می کند، بنابراین می توان آن را با اسفنج یا دستمال کاغذی پاک کرد. آنچه باقی می ماند محلولی از هیدروکسید آمونیوم است که کاملاً تبخیر می شود و هیچ اثری روی سطح باقی نمی گذارد.

بسیاری از کارخانه ها آمونیاک را به تنباکو اضافه می کنند و آمونیاک جذب نیکوتین در خون را تا هفت برابر افزایش می دهد. در نتیجه، پنج ثانیه پس از اولین بسته سیگار نیکوتین به مغز می رسد و با ترشح هورمون، ضربان قلب، فشار خون و قند خون را آزاد می کند.

بدن حیوانات آمونیاک را از پروتئین موجود در غذایشان می سازد زیرا برای خنثی کردن اسید اوریک به آمونیاک نیاز دارند. به همین دلیل است که بوی آمونیاک از اصطبلی که حیوانات زیادی در آن نگهداری می شوند یا از یک غرفه می آید.