تا دهه 1960 عملاً هیچ جاده ای در هیچ جای یمن به جز شهر عدن وجود نداشت. اولین راه از این راهها و جاده ها در شمال کشور به عنوان بخشی از حمایت ها و کمک های خارجی توسط چین، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد. این اولین جاده ها - یعنی یکی از الحدیده به صنعا و یکی از موکا (المخها) به صنعا از طریق تعزی - نشان دهنده شاهکارهای مهندسی در آن زمان بوده است. آنها زمان حمل و نقل بین شهرهای مختلف را از روزها به چند ساعت کاهش دادند و انفجاری از ترافیک وسائل نقلیه و تجارت درون دولتی را به راه انداختند. از آن زمان، بسیاری از جاده‌های ابتدایی سابق در شمال و جنوب آسفالت شده‌اند و درخواست‌هایی برای بهبود و اصلاح سایر مسیرهای مشابه توسط شهرهای کوچک و روستاهای متعدد مطرح شده است. اگرچه در حال حاضر همه شهرها توسط جاده‌هایی با آب و هوای مختلف در اختیار عموم قرار دارد، همچنین مسیرهای هزاران مایلی وجود دارد که فقط با وسایل نقلیه همه‌جانبه قابل عبور هستند. این مسیرها که از اواسط دهه 1970 با سرعتی شتابان ساخته شده‌اند، نوعی مسیر خروجی برای کالاهای تولید محلی به منظور فروش آنها و دسترسی آسان‌تر به محصولات مصرفی فراهم کرده‌اند. پایتخت‌های سابق عدن و صنعا همچنان بعنوان قطب‌های ارتباطی بین مناطق جنوبی و شمالی یمن باقی مانده‌اند و رفت و آمد بین اکثر شهرها جز از طریق این مراکز امکان‌پذیر نیست.

اکنون بنادر عدن و الحدیده تقریباً تمام ترافیک دریایی یمن را اداره می کنند. اگرچه امروزه بندر الحدیده به خوبی تجهیز شده است، اما دوره‌هایی از ازدحام رفت و آمد را بطور جدی تجربه کرده است. در دوره سوسیالیستی از امکانات گسترده  بندر عدن  بخوبی استفاده نشد. با اتحاد و ارتقاء عمده بندر و تأسیسات تولیدی که در اواخر قرن بیستم آغاز شد (از جمله افتتاح منطقه آزاد صنعتی در سال 1991 و افتتاح بندر کانتینری در سال 1999)، عدن - که ارتباطات جاده ای خوبی دارد- توانایی اداره بیشتر تجارت بین المللی کشور را خواهد داشت. در اواخر قرن بیستم سایر بنادر یمن، به ویژه موکا که عمدتاً توسط کشتی‌های کوچک و برای حمل و نقل ساحلی استفاده میشود و بندر المکلا که برای قاچاق مورد استفاده قرار می‌گرفتند، برنامه‌هایی را برای احیای مجدد آغاز کردند. در حالی که موکا اکثرا برنامه های توسعه خود را پس از اتحاد یمن لغو کرد، در اوایل قرن بیست و یکم المکلا در برنامه توسعه ای قرار گرفت که برای توسعه زیرساخت های سه شهر بندری یمن طراحی شده بود.

خطوط هوایی دولتی کشور یمن برای سفر به هر کشور دیگر مورد استفاده قرار گرفته و در واقع راه اصلی حمل و نقل به جهان خارج را برای مسافران،  همچنین برای حمل و انتقال بسته های پستی و بارهای سبک فراهم کرده است . هر دو شرکت هواپیمایی، به ویژه شرکت هواپیمایی در جنوب کشور، سفر و حمل و نقل داخلی بین شهرها و شهرهای بزرگ یمن را بسیار تسهیل کردند. سرانجام نزدیک به یک دهه پس از اتحاد یمن این دو خط هوایی با یکدیگر ادغام شدند. امروزه، خطوط هوائی یمن (یمن ایرویز) خدمات منظمی را به تعداد زیادی از کشورهای منطقه دریای سرخ و بیشتر کشورهای عربی ارائه می دهد. همچنین به تعداد روز شماری در مراکز حمل و نقل اروپایی شعب فراوانی را ایجاد کرده است. فرودگاه های اصلی عدن، صنعا و الحدیده هستند. تعدادی فرودگاه کوچک دیگر نیز در شهرهای دیگر وجود دارد.