تا سال 1950 ترکیه سرمایه گذاری روی شبکه راه آهن متمرکز بود ، اما در دهه های بعد ترکیه بر روی سیستم حمل و نقل جاده ها و بزرگراه های خود تمرکز کرد.

قبل از جنگ جهانی اول ، تنها راه آهن طولانی از استانبول به آدانا و به عراق بود که به عنوان بخشی از طرح آلمان برای راه آهن برلین به بغداد برای ایجاد ارتباط زمینی بین اروپا و خلیج فارس درست شده بود. سایر خطوط ریلی اولیه در چند محدوده کوتاه در غرب ترکیه وجود داشت و مناطق کشاورزی تجاری را به بنادر دریای اژه و دریای مرمره متصل می کرد. در سالهای بین جنگ، شرکت راه آهن دولتی چندین خط برای اتصال مراکز اصلی منطقه ای ایجاد کرد ، به ویژه خطی که آنکارا ، کیاسری ، سیواس و ارزروم را با مرزهای روسیه متصل می کند (با انشعاباتی که به دریای سیاه در سامسون و زونگولداک منتهی می شدند) و خط راه آهنی که قونیه ، قیصری ، سیواس و مالاتیه را به دیاربکر و میدان نفتی رامان متصل می کند.

پیشرفت عمده دوران پس از جنگ در ترکیه احداث خطی از الازق تا مرز ایران بود که شامل یک خط ریلی از میان دریاچه وان می شد و بخشی از برنامه ایجاد ارتباط ریلی بین اروپا و پاکستان بود. راه آهن بخشی از حمل و نقل بار - عمدتاً محصولات کشاورزی و مواد معدنی - و مسافران نسبتاً کمی را در ترکیه به عهده دارد، اما هر دوی این موارد در طول دهه 1990 به طور پیوسته کاهش یافت. در قرن 21 ، تنها تعداد اندکی از مسافران، راه آهن را به عنوان وسیله حمل و نقل خود انتخاب کردند. نسبت حمل و نقل بار از طریق راه آهن نیز اندک بود. 

جاده ها، مهمترین سیستم حمل و نقل بار و مسافر هستند. علاوه بر تردد داخلی، یک حمل و نقل بین المللی بزرگ و رو به رشد در سراسر ترکیه بین اروپا و خاورمیانه وجود دارد. این امر با سرمایه گذاری عظیم دولتی در ساخت یک شبکه جاده ای مدرن که همه شهرهای اصلی را به هم متصل می کند، امکان پذیر شده است. اتوبوس کاربردی ترین سیستم حمل ونقل می باشد و معابر شهری در ترکیه به طور کلی شلوغ است.

مسیرهای کشتیرانی ساحلی سیستم مهم حمل و نقل، به ویژه در امتداد ساحل دریای سیاه است.  بنادر اصلی بین المللی ترکیه عبارتند از استانبول ، ازمیر ، مرسین (elçel) ، اسکندرون و ازمیت. شرکت هواپیمایی دولتی و چندین شرکت بین المللی، ارتباطات هوایی را از طریق استانبول، آنکارا و ازمیر ارائه می دهند و یک شبکه داخلی نیز وجود دارد که این شهرها را با بیش از دوازده مرکز استان ارتباط می دهد. فرودگاه های ساحل دریای اژه و مدیترانه در دالامان و آنتالیا توسعه یافته و ترافیک رو به رشد چارتر گردشگران را تامین می کند.

فرودگاه استانبول - کد یاتا IST
فرودگاه استانبول یک فرودگاه بین المللی است که در سال 2019 افتتاح شد و جایگزین فرودگاه سابق آتاتورک شد. در حال حاضر ، این فرودگاه سالانه حدود 50 میلیون مسافر را جابجا می کند ، اما پس از اتمام تمام برنامه های عمرانی، می تواند 200 میلیون مسافر را جابجا کند. این فرودگاه به عنوان فرودگاه مرکزی برای Onur Air و Turkish Airlines عمل می کند. فرودگاه همچنین در سمت اروپایی قرار دارد، نه در همان مکان فرودگاه آتاتورک، بلکه در منطقه آرناووتکوی.

• پندیک/فرودگاه استانبول - کد IATA SAW
• فرودگاه آنتالیا - کد یاتا AYT

فرودگاه آنتالیا یک فرودگاه بین المللی در 13 کیلومتری شمال شرقی مرکز شهر است. این فرودگاه به ویژه در فصل تابستان به دلیل موقعیت آن در سواحل مدیترانه بسیار مهم است. این فرودگاه سومین و پانزدهمین فرودگاه شلوغ اروپا است. این دو ترمینال بین المللی دارد ، زیرا 70 درصد مسافران خارجی هستند و یک ترمینال داخلی. آنتالیا با توجه به اهمیت آن در فصل گردشگری ، هم به شهر و هم به سایر مناطق منطقه ارتباط خوبی دارد. 

• فرودگاه آنکارا - کد یاتا ESB
• فرودگاه ازمیر - کد یاتا ADB
• فرودگاه آدانا - کد یاتا ADA
• فرودگاه دالامان - کد یاتا DLM
• فرودگاه بودروم Muğla / Bodrum Airport - کد یاتا BJV
• فرودگاه ترابزون - کد یاتا TZX

فرودگاه ترابزون یک فرودگاه بین المللی در نزدیکی شهر ترابزون در منطقه شرقی دریای سیاه ترکیه است. پروازهای چارتر و فصلی به مقصد اروپا را ارائه می دهد.

فرودگاه Gaziantep / Oğuzeli - کد یاتا GZT
فرودگاه بین المللی Gaziantep Oğuzeli یک فرودگاه تجاری عمومی در Gaziantep است. این شهر در 20 کیلومتری مرکز شهر واقع شده است و پرواز به مقصدهای متعددی در آلمان و ترکیه ارائه می دهد.

• فرودگاه کایسری - کد یاتا ASR - (2 میلیون مسافر پوند)
• فرودگاه بین المللی Erkilet، فرودگاه Kayseri Erkilet