الگوهای اسکان در بحریندر حال حاضر اکثریت مردم در شهرها زندگی می کنند، اما در شمال و شمال غربی جزیره اصلی، جایی که آبیاری از مدت ها قبل با استفاده از آب آرتزیس انجام می شده، دهکده های کوچک متعدد و خانه های جدا شده وجود دارد که شیوه زندگی آنها باغداری است
تقریباً نیمی از جمعیت مردم بحرین عرب هستند و بیشتر ساکنان آن بحرینی های بومی هستند، اما تعداد کمی فلسطینی، عمانی ها یا سعودی ها هم در بحرین زندگی می کنند. ساکنان متولد خارجی که حدود نیمی از جمعیت را تشکیل می دهند بیشتر از ایران ، هند ، پاکستان ، انگلیس و ایالات متحده هستند. حدود سه پنجم نیروی کار متولد خارج بحرین هستند. عربی زبان رسمی بحرین است. با این حال ، انگلیسی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و در همه مدارس زبان دوم اجباری است. زبان فارسی نیز رایج است، اگرچه بیشتر در خانه صحبت می شود. تعدادی از زبانهای دیگر در بین مهاجران در بحرین از جمله اردو ، هندی و تاگالوگ صحبت می شود .
عمده جمعیت عرب بحرین مسلمان هستند و شامل هر دو فرقه اهل سنت و شیعه بوده که دین شیعه بین اکثریت مردم بحرین رواج بیشتری دارد. خانواده حاکم و بسیاری از ثروتمندترین و با نفوذترین بحرینی ها مذهب سنی دارند و این تفاوت علت اصلی تنش های سیاسی و اجتماعی بین شیعه و سنی بوده است. مسیحیان حدود نیمی از باقی مانده یک پنجم از جمعیت بوده، با بقیه افراد که متشکل از یهودیان، هندوها و بهاءیی ها هستند. بیشتر جمعیت بحرین را عرب‌ها تشکیل می‌دهند. زبان عربی زبان رسمی کشور است و اکثریت مردم به طور عمده از فرقه شیعه اسلام پیروی می‌کنند. مردم عرب بحرین اغلب به عنوان مسلمانان مذهبی، مهمان‌نواز و بسیار مهربان شناخته می‌شوند. آداب و رسوم اسلامی در زندگی روزمره آنها تأثیر قوی دارد.
گروهی از مردم بحرین به عنوان بحرینی‌های فارسی زبان شناخته می‌شوند. آنها زبان فارسی را صحبت می‌کنند و اغلب پیروان مذهب شیعه هستند. این گروه از لحاظ فرهنگی و ادبیاتی تأثیر قوی از فرهنگ ایران دارند و آداب و رسومی مشترک با مردم ایران دارند. بحرین میزبان جمعیتی از مهاجران خلیجی نیز می‌باشد. این گروه شامل افرادی از کویت، عراق، عمان و مناطق دیگر خلیج فارس است. آنها فرهنگ و زبان خاص خود را دارند و اغلب به عنوان کارمندان در صنعت نفت و سایر صنایع مرتبط فعالیت می‌کنند. گروهی از مهاجران از کشورهای آسیای جنوبی مانند هند، پاکستان و بنگلادش نیز در بحرین ساکن هستند. آنها فرهنگ و زبان خود را حفظ کرده‌اند و به عنوان جزء متمایزی از جامعه بحرینی تلقی می‌شوند.
در حال حاضر اکثریت مردم در شهرها زندگی می کنند، اما در شمال و شمال غربی جزیره اصلی، جایی که آبیاری از مدت ها قبل با استفاده از آب آرتزیس انجام می شده، دهکده های کوچک متعدد و خانه های جدا شده وجود دارد که شیوه زندگی آنها باغداری است. این منطقه جنبه باروری زیادی دارد که با ظاهر بیابانی بسیاری از کشورها کاملاً متضاد است. روستاها در بیشتر موارد شامل خانه های مسقف قابل توجهی هستند که از سنگ یا بتون ساخته شده اند. برخی از شهرک های موقت ماهیگیران و فقرا هنوز از براستی (شاخه های نخل) ساخته شده است. شهرک های اقامتی دائمی کمی در نیمه جنوبی جزیره بحرین و یا در جزایر کوچکتر وجود دارد.
بیش از یک سوم از زندگی مردم در دو شهر اصلی، منامه و المحرق می باشد. منامه با بندر آن از مینا ، سلمان، بزرگترین شهرهای آن است و شامل ادارات دولتی اصلی، کسب و کار و منطقه مالی، بسیاری از هتل های بزرگ ، مغازه ها به سبک غربی، و یک بازار سنتی عرب سوق دار می باشد. ظاهر مجزا مدرن در مقایسه با المحرق، که پر تراکم است منطقه بسیار باریک و خیابان پیچ در پیچ دارد. سکونتگاههای مهم دیگر عبارتند از عالی، در نزدیکی مرکز جزیره بحرین که عمدتا برای کارکنان خارج از کشور شرکت نفت Brain (Bapco) ساخته شده است. مدینه عیسی (شهر عیسی )، یک اجتماعی است که توسط دولت در سال 1968 تاسیس شده است. شهرک های مهم آن شامل آل ریفا ، الشمالی (شمال ریفا) ، الشرقی (شرق ریفا) ، الغربی (غرب ریفا) ، و مدینه حمد است که در سال 1984 تکمیل شد.
