آلودگی فزاینده آبهای خلیج ، که عمدتاً ناشی از ریزش تأسیسات نفتی کویت در طول جنگ خلیج فارس بوده است، باعث از بین رفتن زندگی دریایی با ارزش اقتصادی (به ویژه میگو) شده است که برای صنعت ماهیگیری مهم بوده است
اگرچه بحرین اولین کشوری بوده که نفت در آن کشف شد (1932) ، اما بحرین به احتمال زیاد اولین کشوری است که ذخایر خود را خالی کرد. در نتیجه ، بحرین یکی از متنوع ترین اقتصادها را در منطقه خلیج فارس توسعه داده است. فعالیت اقتصادی بحرین ، مانند سایر کشورهای عربی در خلیج فارس ، عمدتاً بر تولید نفت خام و گاز طبیعی و پالایش فرآورده های نفتی متمرکز بوده و این کشور را نسبت به نوسانات بازار جهانی نفت حساس کرده است. با این حال، بحرین بر سنت دیرینه خود در زمینه حمل و نقل و تجارت استوار است و در توسعه خدمات تولیدی و تجاری و مالی نسبت به برخی از کشورهای دیگر موفق تر بوده است. بخش غیر نفتی شامل پتروشیمی، تعمیر کشتی ، پالایش آلومینیوم و تولیدات سبک است. آلومینیوم بحرین BSC (آلبا) متعلق به دولت ، یکی از بزرگترین کارخانه های ذوب آلومینیوم در جهان و Bapco سودآور بوده اند، اما این انگیزه کمتری برای خصوصی سازی ایجاد کرده است. بحرین همچنان مهمترین مرکز تجاری و مالی در خلیج فارس است، اگرچه با رقابت فزاینده امارات متحده عربی روبرو شده است .
کشاورزی و ماهیگیری در بحرین
کمتر از 3 درصد از بحرین قابل کشت است و کشاورزی تنها سهم ناچیزی از تولید ناخالص ملی را به خود اختصاص می دهد . اکثریت غذاهای بحرین وارداتی است، اما محصولات کشاورزی برخی از نیازهای محلی، از جمله بخش زیادی از سبزیجات و محصولات لبنی را برآورده می کند. گوجه فرنگی، خرما، موز، مرکبات، انبه، انار و یونجه (لوسرن) از جمله محصولات اصلی هستند. پرورش گاو و طیور نیز توسط دولت تشویق می شود، در حالی که شتر و اسب برای مسابقه پرورش داده می شوند. آلودگی فزاینده آبهای خلیج ، که عمدتاً ناشی از ریزش تأسیسات نفتی کویت در طول جنگ خلیج فارس بوده است، باعث از بین رفتن زندگی دریایی با ارزش اقتصادی (به ویژه میگو) شده است که برای صنعت ماهیگیری مهم بوده است. علیرغم برخی تلاشهای دولت برای خصوصی سازی و نوسازی صنعت، شیلات تا حد زیادی بدون بهره برداری باقی مانده است.
