از زمان سقوط دولت طالبان در سال 2001، تجارت افغانستان به طور پیوسته افزایش یافته است، با مشارکت این کشور با کشورهای بیشتری و دریافت کمک از ایالات متحده به عنوان یک کشور محصور در خشکی، افغانستان به شدت به همسایگان خود برای مسیرهای ترانزیتی و موافقت نامه های تجاری متکی است
افغانستان، کشوری چند قومی در سرزمین خشکی واقع در قلب جنوب آسیای مرکزی واقع شده است. افغانستان که در امتداد مسیرهای تجاری مهمی از جنوب و شرق آسیا به اروپا و خاورمیانه واقع می‌شود، از دیرباز ارتش‌های بزرگ تلاش کرده‌اند آن را تحت سلطه خود درآورند و آثار تلاش‌های خود را در بناهای تاریخی بزرگ به جای گذاشته‌اند. اکنون افغانستان به ویرانی سقوط کرده است. پایتخت افغانستان بزرگترین شهر آن کابل است. کابل شهری آرام پر از مساجد و باغ‌هایی از دوران سلطنت امپراتور بابور (1526–1530)، بنیان‌گذار سلسله مغول، و برای قرن‌ها یک شهر مهم برای سرمایه‌گذاران مهم در جاده ابریشم، مدت طولانی با حملات خشونت‌آمیز به ویرانه‌ای تبدیل شده بود. جنگ های افغانستان، بخش اعظم کشور و اقتصادش را درهم و برهم و مردمش پراکنده و مأیوس کرد.
افغانستان از شرق و جنوب به پاکستان (شامل مناطقی از کشمیر که توسط پاکستان اداره می‌شود اما هند مدعی آن است) مشرف است، از غرب به ایران و از شمال به کشورهای آسیای مرکزی ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان محدود می‌شود. این کشور همچنین دارای مرز کوتاهی با سین‌کیانگ، چین، در انتهای راهروی طولانی و باریک واخان (دالان واخان)، در منتهی الیه شمال شرقی است. مساحت کلی آن تقریباً دو برابر نروژ است.
زبان های رایج گفتار در افغانستان
مردم افغانستان ترکیب پیچیده ای از گروه های قومی و زبانی را تشکیل می دهند. هم پشتو و فارسی (دری)، و هم زبان هندواروپایی، زبان‌های رسمی این کشور هستند. بیش از دو پنجم مردم به زبان پشتو، زبان قوم پشتو‌ها صحبت می‌کنند، درحالی که حدود نیمی از مردم به برخی از لهجه‌های فارسی صحبت می‌کنند. در حالی که گویش افغانی فارسی را عموماً «دری» می نامند.
مذهب مردم افغانستان و 3 دین برتر در افغانستان
مذهب در افغانستان (2012) اسلام سنی (90%) اسلام شیعه (9.7%) سایر مذهب ها (0.3%) و دین های برتر افغانستان (1947) اسلام (84.1%) سیکیسم (8.2%) بودیسم (2.5%) سایر ادیان (5.2%) است.
افغانستان یک کشور کمتر توسعه یافته محصور در خشکی است که در جنوب آسیا، شمال و غرب پاکستان و شرق ایران واقع شده است. اقتصاد افغانستان پس از چندین دهه درگیری در حال پیشرفت است و از سال 2001 شاهد رشد قابل توجهی بوده است. افغانستان پایگاه صادراتی محدودی دارد که بر روی بازارهای کمی متمرکز شده است. اقلام عمده صادراتی افغانستان فرش و قالیچه و خشکبار است و شرکای اصلی صادرات افغانستان شامل کشورهای پاکستان، هند و ایران است. نفت، ماشین آلات و تجهیزات، اقلام غذایی و فلزات اساسی از اقلام اصلی وارداتی و شرکای اصلی واردات پاکستان، چین، ژاپن، روسیه و ایران هستند. این کشور در حال گذراندن فرآیند الحاق به سازمان تجارت جهانی (WTO) است.
از زمان سقوط دولت طالبان در سال 2001، تجارت افغانستان به طور پیوسته افزایش یافته است، با مشارکت این کشور با کشورهای بیشتری و دریافت کمک از ایالات متحده به عنوان یک کشور محصور در خشکی، افغانستان به شدت به همسایگان خود برای مسیرهای ترانزیتی و موافقت نامه های تجاری متکی است. این کشور در حال تلاش برای گسترش روابط تجاری خود است و اخیراً با هند برای ایجاد یک مسیر حمل و نقل هوایی شریک شده است.
