زمین کوهستانی یک مانع جدی برای ایجاد راههای حمل و نقل زمینی از هر نوع است، اگرچه فاصله بین شهرها ‏و مناطق زیاد نیست.‏‎ ‎یک خط راه آهن، منتهی به تفلیس در شمال و باکو‎ ‎در شرق، از طریق مناطق شمال، غرب ‏و جنوب ارمنستان در حرکت است، اما خط راه آهن به باکو در سال 1989 در ایروان بسته شد، با حوضه سوان ‏در امتداد مسیرهای ریلی مراکز اصلی صنعتی قرار گرفت.‏‎ ‎ شبکه جاده ها بسیار متراکم است و ایروان مرکز اصلی آن است.‏‎ ‎حمل و نقل جاده ای بار بیشتری نسبت به راه ‏آهن دارد.‏‎ ‎اتوبوس ها اصلی ترین وسیله رفت و آمد بین شهرها و روستاها هستند‎.‎

مسیرهای هوایی ایروان را با مسکو و بسیاری از شهرهای روسیه و شهرهای بین المللی از جمله آتن ، پاریس و ‏تهران پیوند می دهد.‏‎ ‎هواپیماها میوه ها و انگور تازه را به مسکو ، سن پترزبورگ‎ ‎و جاهای دیگر حمل می ‏کنند.‏‎ ‎خطوط لوله ارمنستان را با میادین گازی آذربایجان و گرجستان مرتبط می کند ، اگرچه خط لوله ‏آذربایجان در سال 1989 بسته شد و خط لوله گرجستان دچار اختلال دوره ای شده است.‏‎ ‎

ارمنستان دارای تراز تجاری منفی است و بیش از صادرات خود واردات دارد.‏‎ ‎این شرکت مواد شیمیایی، فلزات ‏آهنی، ماشین آلات، ابزار دقیق، منسوجات و پوشاک، شراب، براندی و مواد غذایی را صادر می کند. عمده واردات ‏آن، علاوه بر زغال سنگ و فرآورده های نفتی، شامل فلزات آهنی، محصولات چوبی و کاغذی، غلات، گوشت، ‏شیر، کره و کالاهای مصرفی است.‏‎ ‎منبع اصلی واردات و مقصد صادراتی ارمنستان روسیه است.‏‎ ‎سایر شرکای ‏تجاری شامل چین‎ ‎، گرجستان‎ ‎، آلمان‎ ‎و ایران است‎ ‎‏.‏

‎ ‎شرکای اصلی صادراتی ارمنستان عبارتند از اتحادیه اروفوت (28.7 درصد از کل صادرات) ، روسیه (26.9 درصد) ‏، سوئیس (14.1 درصد) و عراق (6.3 درصد)‏‎. ‎فدراسیون روسیه شریک اصلی واردات (26.2 درصد) است و پس ‏از آن اتحادیه اروفوت (22.6 درصد) ، چین (13.8 درصد) و ایران (5.6 درصد) قرار دارند.‏‎ ‎این کشور به دنبال ‏منابع جدید انرژی، به ویژه پس از درگیری روسیه و گرجستان در سال 2008 ، که به طور موقت عرضه ‏هیدروکربن خود را مختل کرده و آسیب پذیری های انرژی این کشور را آشکار کرده است، در جست و جو بوده ‏است.‏‎ ‎تنش ها با چند کشور همسایه مانند آذربایجان و ترکیه همچنان ادامه دارد و بر تجارت تأثیر می ‏گذارد.‏‎ ‎نزدیکی ارمنستان با روسیه و پیوستن آن به اتحادیه اقتصادی اوراسیا توانایی این کشور برای ادغام بیشتر ‏با اتحادیه اروپا را محدود می کند‎.‎

تجارت در ارمنستان 91‏‎ ‎درصد‎ ‎از تولید ناخالص داخلی را در سال 2018 نشان داد (بانک جهانی).‏‎ ‎این کشور از ‏سیاست باز و لیبرال در رابطه با تجارت خارجی پیروی می کند.‏‎ ‎عمده کالاهای صادراتی شامل سنگ معدن مس، ‏سیگار برگ ، الکل و طلا است.‏‎ ‎ارمنستان عمدتا گازها و روغن های نفتی ، الماس ، داروها و ابزارهای انتقال رادیو ‏و تلفن را وارد می کند‎.‎ مهمترین فرصتهای صادراتی برای ارمنستان با توجه به شاخص وابستگی عبارتند از گیاهان معطر (0.11) ، خربزه ‏‏(0.11) ، سایر آجیل (0.11) ، میوه های گرمسیری (0.11) و پیراهن های بافتنی مردانه (0.11).‏‎ ‎وابستگی فاصله ‏بین صادرات فعلی یک کشور و هر محصول را اندازه گیری می کند.‏‎ ‎بارچارت تنها محصولاتی را نشان می دهد که ‏ارمنستان در آنها تخصصی ندارد. ‏