بلورهای سنگ کرومیت بیشتر به صورت بلورهای خرده یا میکروکریستال‌ها شکل می‌گیرند و بلورهای بزرگی به صورت واحدهای متعدد میکروکریستالی تشکیل می‌شوند
کرومیت یک ماده معدنی است که به عنوان منشأ اصلی کرومیوم، یک فلز قابل انعطاف، استفاده می‌شود. این کانی در حقیقت یک اکسید کرومیوم به فرم شیمیایی FeCr2O4 است. کرومیت به صورت عمده در رگه‌ها و توده‌های کوچک به عنوان عنصری از سنگ مادر و آهنی وجود دارد. بیشتر کرومیوم مورد استفاده در صنعت فولادسازی برای تولید فولادهای ضدزنگ و فولادهای آلیاژی است. کرومیوم به عنوان یک عنصر آلیاژی در فولاد، مقاومت بالا در برابر زنگ زدگی، خوردگی و حرارت را به فولاد می‌بخشد. کرومیوم به عنوان عامل رنگ‌دهنده در تولید رنگ‌ها، پیگمنت‌ها و مواد رنگزای صنعتی استفاده می‌شود.
کرومیت به صورت سنگ در طبیعت یافت می‌شود. این سنگ به نام کرومیت نیز شناخته می‌شود و اکسید کرومیوم با فرمول FeCr2O4 را شامل می‌شود. کرومیت در توده‌ها و رگه‌های معدنی وجود دارد و ممکن است به صورت ذرات کوچک یا ذخایر بزرگتر در زمین باشد. تجمع‌های کرومیت در برخی مناطق جهان از جمله آفریقای جنوبی، آلبانی، قزاقستان، ترکیه و هند یافت می‌شوند.
برخی از مشتق‌های کرومیوم نیز در تولید عایق‌های الکتریکی و مواد حفاظتی در برابر خوردگی مورد استفاده قرار می‌گیرند. کرومیوم در تولید قطعات خودرو نظیر رینگ‌ها، دماغه‌ها و آینه‌های خودرو استفاده می‌شود. به دلیل مقاومت بالای کرومیوم در برابر زنگ زدگی و خوردگی، از آن به عنوان یک پوشش محافظ بر روی قطعات فلزی استفاده می‌شود. کرومیوم به عنوان یک عامل رنگ‌دهنده در تولید شیشه‌های رنگی استفاده می‌شود. اضافه کردن کرومیوم به شیشه می‌تواند رنگ‌های مختلفی را تولید کند، مانند شیشه سبز، شیشه آبی و شیشه زرد. کرومیوم در تولید آلیاژهای آلومینیومی مورد استفاده قرار می‌گیرد. افزودن کرومیوم به آلیاژ آلومینیومی می‌تواند مقاومت بالا در برابر خوردگی و حرارت را به آلومینیوم ببخشد.
شناسایی معدن کرومیت می‌تواند از طریق بررسی برخی از نشانه‌ها و نمادهای زمین‌شناسی در سطح زمین انجام شود. معدن کرومیت به دلیل حضور کرومیوم، معمولاً دارای رنگ سبز تا مشکی است. بنابراین، وجود توده‌های سبز تیره یا مشکی در سنگ‌ها و خاک‌های سطحی می‌تواند نشانه‌ای از وجود کرومیت باشد. کرومیت به صورت توده‌ها و رگه‌ها در سنگ‌ها یافت می‌شود. بنابراین، در صورتی که در سنگ‌ها توده‌ها یا خطوط سیاه یا سبز تیره مشاهده شود، احتمالاً نشانه‌ای از وجود کرومیت وجود دارد. کرومیت عمدتاً در ارتباط با سنگ‌های اصلی مانند سرباره آهکی، دولومیت و سرباره بنتونیت قرار می‌گیرد. بنابراین، وجود این سنگ‌ها در نزدیکی توده‌ها یا رگه‌های سبز تیره می‌تواند نشانه‌ای از وجود کرومیت باشد.
کرومیت دارای خواص مغناطیسی است و ممکن است آنومالی‌های مغناطیسی در سطح زمین ایجاد کند. بنابراین، استفاده از ابزارهای مغناطیسی مانند گیرنده‌های مغناطیسی می‌تواند در شناسایی ناحیه‌های پتانسیل کرومیت کمک کند. سنگ کرومیت معمولاً رنگ سیاه تا سبز تیره دارد، اما ممکن است در برخی موارد رنگ قرمز، قهوه‌ای، زرد یا خاکستری نیز داشته باشد. سنگ کرومیت دارای براقیتی متوسط تا ضعیف است و در برخی موارد ممکن است کمی مات باشد. بلورهای سنگ کرومیت بیشتر به صورت بلورهای خرده یا میکروکریستال‌ها شکل می‌گیرند و بلورهای بزرگی به صورت واحدهای متعدد میکروکریستالی تشکیل می‌شوند.
سنگ کرومیت دارای سختی متوسط است و در مقیاس موس سختی حدود 5.5-6 دارد. جرم مخصوص کرومیت حدوداً 4.5-4.8 گرم بر سانتیمتر مکعب است و دارای شکست شیشه‌ای تا شیشه‌ای-خشن است. کرومیت دارای خواص مغناطیسی است و می‌تواند آنومالی‌های مغناطیسی را نشان دهد. کرومیت از اکسید کرومیوم (FeCr2O4) تشکیل شده که شامل آهن (Fe)، کروم (Cr) و اکسیژن (O) است. کرومیت به دلیل حضور کرومیوم، مقاومت خوبی در برابر خوردگی و تحلیل شیمیایی نشان می‌دهد.
