برای تشخیص اسفالریت در آزمایشگاه، می‌توان از روش‌هایی نظیر آنالیز اشعه ایکس (XRF)، آنالیز طیف‌سنجی پراش پرتو ایکس (XRD) و آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده نمود
اسفالریت یک کانی است که به عنوان منبع اصلی تولید فلز روی استفاده می‌شود. فلز روی از این کانی استخراج می‌شود. اسفالریت یک سولفید روی با فرمول شیمیایی PbS است. این کانی به طور معمول در سنگ‌های رسوبی یافت می‌شود و معمولاً در معادن روی و قلع وجود دارد. معدن‌های اسفالریت در سراسر جهان وجود دارند، اما بزرگترین معادن آن در کشورهای استرالیا، کانادا، چین، پرو، آمریکا، روسیه، بلژیک و آلمان قرار دارند. استخراج روی از اسفالریت ممکن است به صورت زیرزمینی یا روباز صورت بگیرد. پس از استخراج، این کانی به عنوان منبع اصلی برای تولید فلز روی در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد، از جمله صنعت خودروسازی، الکترونیک، ساختمان‌سازی و غیره.
اسفالریت برای اولین بار در سال ۱۹۲۳ توسط دو کشف‌گر معدن انگلیسی به نام‌های هربرت ویلیامسون (Herbert Williamsons) و کارل دیویس (Carl Davis) کشف شد. آنها در طی فعالیت‌های استخراج معدن در نزدیکی روستای اسفارا (Sphalerite) در نیوکاسل، انگلستان، با این کانی آشنا شدند. هربرت ویلیامسون و کارل دیویس در حین کاوش و استخراج معدن، به توده‌های سیاه رنگی برخورد کردند که شامل روی بود. آنها این توده‌ها را جمع‌آوری کرده و به تحلیل آزمایشگاهی ارسال کردند. نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که این نمونه‌ها شامل ماده‌ای جدید بودند که تا آن زمان شناخته نشده بود. پس از انجام تحقیقات و بررسی‌های بیشتر، این ماده جدید که اسفالریت نامیده شد، به عنوان یک کانی جداگانه شناخته شد.
اسفالریت به عنوان منبع اصلی تولید فلز روی استفاده می‌شود. فلز روی در صنعت بسیاری از محصولات استفاده می‌شود، از جمله آنودهای باتری، لوله‌های پلاستیکی، لوله‌های آب، فلش‌های دوربین، آیفون و سایر اجزای الکترونیکی. فلز روی یکی از مهمترین عناصر مورد استفاده در صنعت خودروسازی است. از فلز روی برای تولید قطعات خودرو مانند باتری‌ها، سیم‌ها و کابل‌ها، قطعات الکترونیکی و روغن‌های موتور استفاده می‌شود. فلز روی به عنوان یک ماده رسانا و خنثی کننده استاتیک در صنعت الکترونیک استفاده می‌شود. قطعات الکترونیکی مانند ترانزیستورها، مقاومت‌ها و قطعات مدار چاپی حاوی فلز روی هستند.
در صنعت ساختمان‌سازی، روی برای پوشش و ضدزنگ کردن قطعات فلزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، آلیاژهای روی در ساخت و ساز برای تولید لوله‌ها، ورق‌ها و سایر قطعات استفاده می‌شوند. فلز روی به عنوان یکی از مهمترین مواد مورد نیاز در صنعت شیشه استفاده می‌شود. فلز روی به شیشه استحکام و مقاومت در برابر حرارت می‌بخشد و رنگ آن را تغییر می‌دهد. فلز روی به عنوان یک ماده موثر در صنعت مواد غذایی استفاده می‌شود. به عنوان مثال، فلز روی به‌عنوان یک عامل حفظ کننده در تولید برخی از محصولات غذایی مانند شکلات و کنسروها استفاده می‌شود.
اسفالریت در اکثر موارد به صورت توده‌های جامد یا بلورهای مکعبی شکل یافت می‌باشد. رنگ آن معمولاً سیاه، خاکستری تیره یا قهوه‌ای است. این رنگ تیرگی به وجود آهن و سنگ‌های جانبی موجود در آن برمی‌گردد. اسفالریت دارای سختی 2.5 تا 3 در مقیاس موس است. این به معنی ضعف نسبی در مقابل خراشیدگی و سایش است. اسفالریت معمولاً دارای براقیت زمینه‌ای تا متالیک است. اما به دلیل وجود عیوب ساختاری، ممکن است نمونه‌هایی از اسفالریت دارای کدری یا براقیت ضعیف‌تری باشند. چگالی اسفالریت حدود 7.2 تا 7.6 گرم بر سانتیمتر مکعب است. این مقدار به نسبت بالا، معیاری برای تشخیص اسفالریت از سایر کانی‌ها می‌باشد. بلورهای اسفالریت معمولاً شکل هگزاگونال یا مکعبی دارند. البته، بلورهای خوشه‌ای نیز برخی اوقات در این کانی مشاهده می‌شوند.
اسفالریت شامل روی و سولفور است و فرمول شیمیایی آن PbS می‌باشد. درصد روی در این کانی معمولاً بین 87 و 88 درصد است، در حالی که درصد سولفور حدود 13 تا 14 درصد است. همچنین، ممکن است که در اسفالریت کمی عناصر دیگری نظیر سرب، کادمیم، سولفید آهن و سرباره‌های معدنی دیگر وجود داشته باشد. برای تشخیص اسفالریت در آزمایشگاه، می‌توان از روش‌هایی نظیر آنالیز اشعه ایکس (XRF)، آنالیز طیف‌سنجی پراش پرتو ایکس (XRD) و آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده نمود. این خواص و مشخصات برخی از ویژگی‌های اسفرمول شیمیایی اسفالریت به صورت PbS می‌باشد. این کانی شامل دو عنصر اصلی، یعنی سرب (Pb) و سولفور (S) است. درصد سرب در اسفالریت معمولاً بین 87 تا 88 درصد و درصد سولفور حدود 13 تا 14 درصد است.
