نام این سنگ ها به منبع شناسایی و معرفی آنها برمی گردد. به روم باستان! استفاده از تراورتن در دهه دوم پیش از میلاد توسط رومیان این سنگ را به عنوان یک مصالح ساختمانی عالی معرفی کرد. پس از استفاده گسترده از تراورتن در روم باستان، بحران فرهنگی و اقتصادی قرون وسطی منجر به عدم استفاده عمومی از سنگ های تزئینی شد. بعدها در دوره هنر گوتیک بود که تراورتن دوباره مورد بازبینی قرار گرفت. بین دوره رنسانس و نئوکلاسیک، تراورتن، مانند سایر مصالح سنگی، بار دیگر مورد توجه طراحان معماری قرار گرفت.

معماران رنسانس رومی در طول دوره رنسانس به طور گسترده از تراورتن در طراحی های خود استفاده می کردند. به گفته معماران، تراورتن یک متریال عالی برای نمای ساختمان است زیرا به راحتی می توان آن را حکاکی و گوشه کرد. ظاهر بسیار دلپذیر و ویژگی های فنی تراورتن آن را به یک ماده تزئینی ایده آل برای کاربردهای مختلف تبدیل کرده است. تراورتن به عنوان یکی از مصالح سازه ای یا مواد مشابه برای زیباسازی نما، کف و دکوراسیون داخلی دارای انعطاف پذیری و شکل پذیری زیادی است.