با وجود جستجوی مداوم برای یافتن میدان های جدید و غنی تر از ذخایر نفتی (از جمله برخی اکتشافات و حفاری های دریایی) ، پاکستان مجبور است مقدار بیشتری نفت از کشورهای خارجی وارد کند تا بتواند میزان مصارف رو به رشد خود را تأمین کند و این کشور را در برابر نوسانات بازارهای جهانی نفت آسیب پذیر، محافظت کند
اکتشاف معدنی پاکستان هنوز کامل نشده است ، اما حدود دوجین از انواع مختلف مواد معدنی قابل بهره برداری در این کشور یافت شده است. ذخایر سنگ آهن عمدتا بی کیفیت هستند. گسترده ترین ذخایر شناخته شده در منطقه کلاباغ ، در غرب پنجاب واقع شده است و سایر ذخایر سنگ معدنی کم عیار در هزاره و در خیبر پختونخوا پیدا شده است . ذخایر کوچک سنگ آهن با عیار بالا در چیترال و در منطقه چیلغازی (واقع در شمال غربی بلوچستان) و همچنین در خیبر پختونخوا شناسایی شده است. ذخایر سنگ مس معادل یا فراتر از ذخایر سنگ آهن یافت شده است ، اما بیشتر بخش های حاوی این عناصر بهره برداری نشده باقی مانده اند. ذخایر عظیمی از سنگ آهک که به راحتی مورد بهره برداری قرار می گیرند ، پایه و اساس صنعت سیمان را تشکیل می دهند که اخیرا رو به رشد بوده است و یکی از اجزای اصلی بخش تولید است . سایر مواد معدنی مورد بهره برداری شامل کرومیت (بیشتر برای صادرات )، باریت ، سلستین ، سولفات استرانسیوم ، آنتیموان ، آراگونیت ،کربنات کلسیم ، گچ ،سنگ نمک و سنگ مرمر و گرانیت است.
اولین اکتشاف نفت در سال 1915 انجام شد. پاکستان در دهه 1980 جستجو برای نفت و گاز طبیعی را دوباره آغاز کرد و با کشف تعدادی از میدان های نفتی جدید در منطقه فلات پوتوار و سند پاداش گرفت . تعدادی از این ذخایر به ویژه در نزدیکی بادین در سند توسعه یافته تر است ،. با وجود جستجوی مداوم برای یافتن میدان های جدید و غنی تر از ذخایر نفتی (از جمله برخی اکتشافات و حفاری های دریایی) ، پاکستان مجبور است مقدار بیشتری نفت از کشورهای خارجی وارد کند تا بتواند میزان مصارف رو به رشد خود را تأمین کند و این کشور را در برابر نوسانات بازارهای جهانی نفت آسیب پذیر، محافظت کند. بیشتر واردات به شکل نفت خام است که در محصولات مختلف تصفیه می شود. ظرفیت پالایشگاه پاکستان به مراتب بیشتر از تولید داخلی آن است. در پاکستان بخش نفتی توسط وزارت نفت و منابع طبیعی نظارت و بررسی می شود و شرکت های نفتی بین المللی تنها مجاز به همکاری با شرکت های داخلی هستند.
بزرگترین ذخایر گاز طبیعی در سوئی(در مرز بلوچستان و پنجاب) است که در سال 1953 کشف شد. در سال 1957 یک میدان کوچکتر ، در ماری ( در شمال شرقی استان سند ) پیدا شد. تعداد دیگری از میدانهای گاز طبیعی کوچکتر در زمینه های مختلف شبکه ای از خطوط لوله گاز بعداً کشف شدند که میدان ها را با مناطق اصلی مصرف: کراچی ، لاهور ، مولتان ، فیصل آباد و اسلام آباد بهم متصل می کنند . اگرچه ذخایر کشف شده بزرگ هستند ، اما با میزان مصارف داخلی همخوانی ندارند.
معدن زغال سنگ و استخراج زغال سنگ یکی از قدیمی ترین صنایع کشور پاکستان است. کیفیت زغال سنگ های استخراج شده ضعیف بوده و معادن به دلیل مشکل دسترسی آسان زیر ظرفیت لازم کار کرده اند. با وجود ذخایر فراوان زغال سنگ در این کشور، این کشور مرتباً از خارج از کشور زغال سنگ وارد می کند.
اگرچه تولید انرژی سریعتر از کل اقتصاد رشد کرده است، اما با میزان تقاضا همخوانی ندارد و در نتیجه در کل کشور کمبود سوخت و برق وجود دارد . بخش اعظم انرژی مورد نیاز توسط نیروگاه های حرارتی (زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی) تأمین می شود و مابقی توسط تأسیسات برق آبی تأمین می شود.
در سال 1989 تولید، انتقال و توزیع نیرو (انرژی) بر عهده اداره توسعه آب و برق پاکستان (WAPDA) ، یک شرکت بخش دولتی بوده است. پس از آنکه پاکستان انحصار خود را برای تولید نیرو از شرکت های خارجی با کنسرسیومی از نیروگاه های غول پیکر نفتی واقع در هاب ، نزدیک کراچی ، در طول چند سال ، از دست داد اما بعد از آن در سال 1997 کارخانه ها ی خود را تکمیل کرد.
اما در سالهای اخیر پیشرفت بزرگی در توسعه پتانسیل برق آبی رودخانه های پاکستان حاصل شده است. یک نیروگاه برق آبی عظیم در سد منگلا ، در رودخانه جهلوم( در منطقه ی آزاد کشمیربخشی از کشمیر تحت مدیریت پاکستان) در حال فعالیت است. یکی دیگر از این منابع ، سد غول پیکر Tarbela ، در رودخانه سند است .
پاکستان دارای سه نیروگاه هسته ای است، نیروگاه هسته ای کراچی (تکمیل شده درسال 1972) ، نیروگاه هسته ای چشما -1 (2000) و نیروگاه هسته ای چشما -2 (2011). گیاهان چشما در کندی ، پنجاب هستند. انرژی هسته ای تنها بخش کوچکی از کل تولید انرژی کشور را تأمین می کند.
