برنامه های اصلاحات ارضی که در سالهای 1959 ، 1972 و 1977 اجرا شد ، شروع به رسیدگی به مشکلات مربوط به مالکیت بخش های وسیعی که غالباً زمینهای غایب را شامل میشود همچنین تجزیه بیش از حد زمینها با حداکثر و حداقل مساحت با معرفی مالکیت های شخصی کرد
این حیوانات گوشت و فراورده های لبنی محلی و همچنین پشم برای صنعت فرش و برای صادرات و پوست و چرم برای صنعت چرم را تهیه میکنند. سهم بخش جنگلداری در درآمد ملی بسیار ناچیز است ، اما اخیرا سهم شیلات افزایش یافته است. فعالیت ماهیگیری عمدتا درشهر کراچی تمرکز یافته و بخشی از آن به صید ماهی ،خرچنگ و صدف های دیگر و صدور آن به کشورهای دیگر اختصاص یافته است.
از آب رودخانه در قسمتهای وسیعی از کشور برای آبیاری مناطق کشاورزی استفاده می شود. فلات بلوچستان دارای یک روش آبیاری قابل توجه بومی به نام سیستم قنات (یا کراز ) است که شامل کانالها و گالریهای زیرزمینی است که آبهای زیر خاکی را در دامنه تپه ها جمع آوری کرده و به مزارع و روستاها می برند. آب از طریق کانال هایی که در فواصل زمانی مناسب در مزارع فرو رفته اند از زمین خارج می شود. از آنجا که کانالها در زیر زمین تعبیه میشوند ، از دست دادن آب در اثر تبخیر و گرما به حداقل میزان خود می رسد.
به طور تقریبی یک چهارم پاکستان را زمین های قابل کشت تشکیل می دهد ، اگرچه فقط بخش کوچکی از بقیه ی اراضی مربوط به اراضی زیر کشت محصولات دائمی (حدود 1 درصد) یا مراتع دائمی (6 درصد) هستند. تقریبا 5 درصد ازمساحت کل کشور را جنگلها تشکیل می دهند. با این وجود ، کشاورزی ، جنگلداری و ماهیگیری همچنان بخش بزرگی از نیروی کار را به خود اختصاص داده و هزینه ی امرار معاش بخش بزرگی از جمعیت پاکستان را فراهم می کنند. برنامه های اصلاحات ارضی که در سالهای 1959 ، 1972 و 1977 اجرا شد ، شروع به رسیدگی به مشکلات مربوط به مالکیت بخش های وسیعی که غالباً زمینهای غایب را شامل میشود همچنین تجزیه بیش از حد زمینها با حداکثر و حداقل مساحت با معرفی مالکیت های شخصی کرد. همچنین تجاری سازی کشاورزی منجر به واگذاری زمین های نسبتاً وسیع بین کشاورزان طبقه متوسط و تمرکز مالکیت در بین این افراد شد.
در طی قرن های متمادی توجه به بخش کشاورزی در برنامه های توسعه ملی ، برخی تغییرات اساسی را در تکنیک های کشاورزی ایجاد کرده است. ساخت چاههای لوله ای برای آبیاری و کنترل درجه شوری آب، استفاده از کودهای شیمیایی و بذرهای انتخاب شده علمی و معرفی تدریجی ماشین آلات مزرعه همگی به افزایش چشمگیر بهره وری از بخش کشاورزی کمک کرده است. در نتیجه ، پاکستان آنچه را که در اواخر دهه 1960 به عنوان انقلاب سبز معروف شد و اثرات خود را تا دهه بعد به جا گذاشت، تجربه کرد درست زمانیکه بخش مازادی از محصولات کشاورزی به پاکستان شرقی (بنگلادش) حمل می شد و بخشی از آن نیز به کشورهای دیگر صادر می شد. این انقلاب سبز باعث خودکفایی در گندم-محصول اصلی ملی-در حدود 1970 شد. در این دهه تولید پنبه نیز افزایش یافت که به تولید داخلی پارچه همچنین روغن پنبه دانه خوراکی نیز افزود. برنج دومین محصول غذایی اصلی و یکی از محصولات مهم صادراتی این کشور است. یارانه های عظیم داخلی شکر عامل اصلی افزایش تولید نیشکر بوده است. محصولات دیگر شامل نخود ، ارزن مروارید( باجرا ) ، ذرت ، کلزا و خردل و همچنین انواع محصولات باغی از جمله پیاز ، فلفل و سیب زمینی است. پاکستان از داشتن دو فصل رشد و برداشت بهار و( خریف) برداشت پاییز بسیار سود می برد .
