پاکستان تنوعی غنی از مناظر را داراست، این مناظر از شمال غربی شروع می شوند، از پامیر سر به فلک کشیده تا محدوده قراقروم که از طریق هزاران رشته کوه احاطه شده، همچنین مجموعه ای از دره ها و فلات های غیر قابل عبور که تا سطوح مساوی دشتهای حاصل خیز رودخانه سند امتداد یافته ، این رودخانه از جنوب به دریای عرب سرازیر می شود
کشور پاکستان با داشتن جمعیتی عمدتا هندی و ایرانی زبان، از لحاظ تاریخی و فرهنگی با همسایگان خود ایران، افغانستان و هند در ارتباط است. در سال 1947 از زمانی که پاکستان و هند به استقلال رسیدند، پاکستان به دلیل جمعیت زیاد مسلمانان خود، از همسایه بزرگتر خود هندوستان از سمت جنوب شرقی جدا شده است (برخلاف تسلط هندوها در هند). پاکستان در طی سالهای متمادی برای دستیابی به ثبات سیاسی و توسعه اجتماعی پایدار تلاش بسیاری کرده است. پایتخت پاکستان اسلام آباد، در دامنه هیمالیا در قسمت شمالی کشور ، و بزرگترین شهر آن کراچی در جنوب کشور مجاور ساحل دریای عرب است.
پاکستان تنوعی غنی از مناظر را داراست، این مناظر از شمال غربی شروع می شوند، از پامیر سر به فلک کشیده تا محدوده قراقروم که از طریق هزاران رشته کوه احاطه شده، همچنین مجموعه ای از دره ها و فلات های غیر قابل عبور که تا سطوح مساوی دشتهای حاصل خیز رودخانه سند امتداد یافته ، این رودخانه از جنوب به دریای عرب سرازیر می شود. این مناظر بخشی از جاده ابریشم باستانی و گذر خیبر را تشکیل میدهند، گذرگاهی معروف که تأثیرات شگرفی را بر شبه قاره جدا شده هندوستان گذاشته است. قله های بلندی مانند نانگا پاربات ، در منطقه کشمیر (تحت کنترل پاکستان )، جذابیت چالش برانگیزی را برای کوه نوردان ایجاد کرده است. در امتداد رودخانه سند، رودخانه های کشور، منطقه ی باستانی موهنجو-دارو یکی از مهدهای تمدن این کشور را تشکیل داده اند .
پاکستان از غرب به ایران ، از شمال و شمال غربی به افغانستان ، از شمال شرقی به چین و از شرق و جنوب شرقی به هند محدود می شود و ساحل دریای عرب مرز جنوبی آن را تشکیل می دهد. از سال 1947 ، منطقه کشمیر ، در امتداد هیمالیا غربی مورد مناقشه قرار گرفته و پاکستان ، هند و چین هر یک بخش هایی از این سرزمین را تحت کنترل دارند. بخشی از قلمرو تحت کنترل پاکستان شامل منطقه به اصطلاح آزاد کشمیر ( " کشمیر آزاد") است-با این وجود پاکستان این بخش را یک دولت مستقل می داند و مرکز آن را مظفرآباد قرار داده است. بقیه کشمیر تحت کنترل پاکستان شامل Gilgit و Baltistan است که پس از سال 2009 به طور مشترک با نام Gilgit-Baltistan (مناطق شمالی سابق) شناخته می شوند.
خشکی فراگیرترین جنبه آب و هوایی پاکستان است و طبیعت قاره ای آن را می توان در دمای خیلی سرد وگرم مشاهده کرد. پاکستان در مرز سیستم آب و هوائی موسمی (یعنی مرطوب و خشک) واقع شده است. بارش ها در سراسر کشور به طور کلی نامنظم و حجم آن بسیار متغیر است. بادهای بارانی و باران های موسمی ، که مقادیر دقیق آنها سال به سال نسبت به یکدیگر متفاوت است، به صورت انفجارهای متناوب می وزند و بیشتر میزان رطوبت را در تابستان به همراه دارند. طوفان های گرمسیری از سمت دریای عرب بارشهای متناوبی را در مناطق ساحلی ایجاد می کنند، همچنین از نظر ماهیت نیز متغیر هستند.
نوع اقلیم کشور پاکستان با تغییرات شدید دما، هم به‌صورت فصلی و هم روزانه مشخص می‌شود. آب و هوا در ارتفاعات شمالی کوههای بلند سرد و پوشیده از برف تغییر می کند. دما در فلات بلوچستان تا حدودی بالاتر از بقیه ی مناطق است. در امتداد نوار ساحلی ، آب و هوا توسط نسیم دریا تغییر می کند. در بقیه مناطق کشور ، دما درفصل تابستان به حداکثرمیزان خود در سال می رسد. میانگین دما در ماه ژوئن 100 درجه فارنهایت (38 درجه سانتی گراد) در دشت ها است، جایی که بیشترین دما می تواند از 117 درجه فارنهایت (47 درجه سانتی گراد) فراتر رود. مرکز Jacobabad ، در مستندات خود ، بالاترین دما را در پاکستان ، 127 درجه فارنهایت (53 درجه سانتی گراد) ثبت کرده است. در فصل تابستان ، در طول روز بادهای گرمی به نام loo در دشت ها می وزد.
درختان برای جلوگیری از از دست دادن بیش از حد رطوبت ، برگهای خود را می ریزند. گاهی اوقات هوای گرم و خشک توسط طوفان های پر گرد و غبار و رعد و برق که به طور موقت دما را کاهش می دهند ، شکسته می شود. در کشور پاکستان تابستانها عصرهای خنکی داردو تغییرات روزانه دما ممکن است تا 20 الی 30 درجه فارنهایت (11 تا 17 درجه سانتی گراد) متغییر باشد. در مقابل زمستان های پاکستان هوای سردی دارد و حداقل دمای متوسط در ماه ژانویه حدود 40 درجه فارنهایت (4 درجه سانتیگراد) است.
