تغییرات بیشتر در دهه 1980 تحت دولت نظامی ضیاء الحق ایجاد شد و به طور خاص نوعی اقتصاد "اسلامی"، معرفی شد که اقدامات ممنوعه توسط شرع(حقوق مسلمانان) ( برای مثال سود وام) ( یا رباRIBA ) و اعمال مذهبی سنتی از جمله پرداخت زکات ( دهم) و شوش عشر (مالیات بر زمین ) را اجباری اعلام کرد
پاکستان پس از چند مرحله بررسی و تجدید نظر در مورد ساختار اقتصادی اش، در حال حاضر دارای اقتصادی مختلط است که در آن شرکت های دولتی بخش بزرگی از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهند. این کشور در طی شکل گیری خود ، چندین مدل الگوی اقتصادی را آزمایش کرده است. در ابتدا ، اقتصاد پاکستان تا حد زیادی بر مبنای مشاغل خصوصی استوار بود ، اما از اوایل دهه 1970 بخشهای قابل توجهی از کارهای خدماتی از جمله امور مالی ، تولید و حمل و نقل ملی شدند . تغییرات بیشتر در دهه 1980 تحت دولت نظامی ضیاء الحق ایجاد شد و به طور خاص نوعی اقتصاد "اسلامی"، معرفی شد که اقدامات ممنوعه توسط شرع(حقوق مسلمانان) ( برای مثال سود وام) ( یا رباRIBA ) و اعمال مذهبی سنتی از جمله پرداخت زکات ( دهم) و شوش عشر (مالیات بر زمین ) را اجباری اعلام کرد. اگرچه بخشهایی از اقتصاد اسلامی هنوز هم در جای خود باقی مانده است اما دولت در دهه 1990 شروع به خصوصی سازی - به طور کلی یا جزئی - در بخشهای بزرگی از اقتصاد ملی کرد.
اقتصاد پاکستان، که در زمان استقلال این کشور عمدتا کشاورزی بود ، امروزه بسیار متنوع شده است. کشاورزی ، اکنون دیگر بزرگترین بخش نیست و تقریباً یک پنجم بخش تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد ، در حالی که بخش تولید تنها حدود یک ششم آن را تأمین می کند. تجارت و خدمات، که ترکیبی از بزرگترین تشکل و جزء ای از اقتصاد است ، بطور قابل توجهی افزایش یافته است. از نظر ساختار اقتصادی ، پاکستان بیشتر به کشورهای با درآمد متوسط شرق و جنوب شرقی آسیا شباهت دارد تا کشورهای فقیرتر شبه قاره هند. عملکرد اقتصادی این کشور با بسیاری از دیگر کشورهای در حال توسعه سازگارتر است. پاکستان از زمان استقلال ، نرخ رشد سالیانه پایدار و نسبتاً ثابتی را حفظ کرده است.
تجارت به یکی از بخشهای اصلی اقتصاد پاکستان تبدیل شده است و بخش قابل توجهی از نیروی کار را به خود اختصاص داده است. اگرچه روند افزایش میزان صادرات وجود داشته است ، اما این کشور با کسری تجاری مزمن سالانه ای روبرو بوده و اغلب واردات از صادرات پیشی گرفته است. در طول سالها ، تحولات و تغییراتی مهم در ترکیب تجارت خارجی .ایجاد شده است. به طور خاص ، در حالی که نسبت کل صادرات کالاهای اولیه ، از جمله پنبه خام کاهش یافته است ، سهم تولیدکنندگان بسیار افزایش یافته است. اما بخش عمده ای از محصولات تولیدی که وارد تجارت صادراتی می شوند ، از محصولات پنبه تشکیل شده است ، به طوری که پاکستان مانند همیشه به محصولات نقدی پیشرو خود وابسته است. سایر تولیدات صادر شده بیشتر از صنایع مبتنی بر کشاورزی مانند چرم و کالاهای چرمی و فرش هستند. صادرات برنج و فرآورده های نفتی نیز مهم است. حرکت به سمت صادرات محصولات کشاورزی تولید شده ، که دارای ارزش افزوده بالاتری نسبت به کالاهای اولیه هستند ، توسط دولت مورد تشویق قرار گرفته است. کسری تجاری و کمبود ارز باعث شده است که دولت واردات را محدود کرده و مشوق های مالی برای ارتقای تجارت صادراتی خود ایجاد کند. واردات عمده شامل ماشین آلات ، مواد شیمیایی و محصولات شیمیایی ، نفت خام ، نفت تصفیه شده ، مواد غذایی و روغن های خوراکی و وسایل نقلیه موتوری است. مهمترین شرکای تجاری پاکستان ایالات متحده ، امارات متحده عربی ، عربستان سعودی ، افغانستان و چین هستند .
