ترکیه دارای منابع طبیعی بسیار متنوعی است، البته تعداد کمی از آنها در مقیاس وسیع وجود دارد. به غیر از ایران، ترکیه تنها کشور خاورمیانه است که دارای ذخایر قابل توجهی از ذغال سنگ قهوای یا چوب نما است و عمدتاً در میدان Zonguldak واقع شده اند. میزان خروجی ذغال سنگ چوب نما در ترکیه قابل توجه است. تولید نفت در مقیاس کوچک از میادین در جنوب شرقی کشور و همچنین در منطقه شمال غربی تراکیا وجود دارد. این تنها بخشی از نیازهای کشور را تامین می کند و بنابراین ترکیه به فرآورده های نفتی وارداتی وابسته است. هم نفت و هم زغالسنگ چوب نما درتولید برق مورد استفاده قرار می گیرند و منابع آبی نیز در حال توسعه هستند. از جمله بزرگترین نیروگاههای برق آبی می توان به کارخانه های رودخانه های ساکاریا، کمر، کازول و سیحان و نیروگاه های Keban و Atatürk در رودخانه فرات اشاره کرد. یک شبکه برق ملی کل کشور را شامل می شود و تقریباً همه روستاها را پوشش می دهد. مهمترین سنگ معدنهای فلزی ترکیه آهن هستند که عمدتاً از شهر دیویریسی در استان سیواس استخراج می شود و کرومیت که بیشتر آن صادر می شود. ذخایر قابل توجهی از منگنز، روی، سرب، مس و بوکسیت وجود دارد.

محصولات عمده کشاورزی در ترکیه 
حدود یک سوم مساحت ترکیه برای کشاورزی استفاده می شود که بیشتر آن به طور گسترده است. حدود نیمی از زمین های کشاورزی برای محصولات زراعی و حدود یک سوم برای چرای حیوانات استفاده می شود. این نسبتها از دهه 1960 ، پس از یک دوره تغییرات سریع در 1950 ، زمانی که تراکتورها از گسترش قابل توجه زمینهای زراعی، عمدتاً به قیمت زمین چرا، پشتیبانی می کردند، نسبتاً ثابت مانده است. بخش کوچکی از زمین های زیر کشت ترکیه شامل باغ های انگور ، باغات ، باغ های زیتون و باغ های سبزی است. مهمترین محصولات زراعی غلات هستند. این نیمی از سطح زیر کشت را اشغال می کند. اکثریت زمین غلات گندم کاشته می شود، با مناطق کوچکتر جو، چاودار، جو دوسر، ذرت (ذرت) و برنج. سایر محصولات مهم عبارتند از پنبه، چغندر قند، تنباکو و سیب زمینی. تقریباً یک ششم زمین های کشاورزی باید آبیاری شوند. دامداری یک فعالیت عمده  در ترکیه است و دامداران دارای تعداد زیادی گاو، گوسفند، بز و گاومیش است. مالکیت زمین ها به طور کلی کوچک است و مزارع خانوادگی به طور متوسط ​​تنها 15 هکتار (6 هکتار) مساحت دارند. محصولات کشاورزی درآمد قابل توجهی را برای صادرات به همراه دارد: پنبه ، تنباکو ، میوه ، سبزیجات ، آجیل ، دام و محصولات دامی اقلام اصلی هستند.

ابعاد مختلف تجارت در ترکیه 
تجارت خارجی از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون نقش مهمی در اقتصاد ترکیه ایفا کرده است. تا دهه 1960 بیشتر صادرات کشور از طریق محصولات کشاورزی انجام می شد و بقیه محصولات تجاری ترکیه شامل مواد معدنی و مواد اولیه بودند. واردات ترکیه هم عمدتا به ماشین آلات، تجهیزات حمل و نقل و کالاهای تولیدی مواد شیمیایی، فرآورده های نفتی و کالاهای مصرفی ‏محدود می شوند. توسعه بخش تولیدات ترکیه منبع جدیدی برای صادرات فراهم کرد و تولیدات اساسی و متفرقه با هم اکنون بیش از نیمی از کل واردات را تامین می کنند. الیاف نساجی ، نخ ، پارچه و پوشاک، آهن و فولاد ، میوه ها و سبزیجات ، محصولات دامی ، تنباکو و ماشین آلات صادرات اصلی ترکیه هستند. تقریبا نیمی از کل مبادلات تجاری با اروپا انجام می شود، جایی که آلمان شریک اصلی تجاری ترکیه است. کشورهای روسیه و چین منبع اصلی واردات ترکیه هستند و تجارت قابل توجهی نیز در خاورمیانه به ویژه با امارات متحده عربی و عراق هستند که اصلی ترین صادر کنندگان ترکیه در منطقه هستند. الجزایر و اسرائیل نیز شرکای تجاری در منطقه هستند.