کشاورزی و صنعت در اسرائیل - 6 میلیارد دلار در سال 2005

کشاورزی و صنعت در اسرائیل از زمان تأسیس این کشور در سال ۱۹۴۸ به طور قابل توجهی رشد کرده است. این پیشرفت عمدتاً به دلیل استفاده از فناوری‌های پیشرفته، تحقیق و توسعه در بخش کشاورزی، و همچنین سیاست‌های اقتصادی خاصی بوده است که دولت اسرائیل به طور سیستماتیک برای توسعه زیرساخت‌ها و منابع طبیعی خود به کار گرفته است. در این راستا، دسترسی به اراضی کشاورزی و منابع طبیعی برای فلسطینی‌ها به طور جدی محدود شده و در بسیاری از موارد، زمین‌های آن‌ها تصرف شده و به کاربری‌های اسرائیلی تبدیل شده است. این سیاست‌ها به اسرائیل اجازه داده است که به تولید محصولات کشاورزی متنوع و با کیفیت بالا بپردازد، در حالی که فلسطینیان از دسترسی به زمین‌های خود و منابع آبی محروم مانده‌اند.

این کشور از نظر امید به زندگی در خاورمیانه بالاترین رتبه را دارد و یکی از بالاترین نرخ های امید به زندگی در جهان است. مرز، مطبوعات و رسانه های اسرائیل بالاترین سطح آزادی را در میان کشورهای خاورمیانه دارد. در زمینه کشاورزی، اسرائیل یکی از پیشگامان تولید محصولات با کیفیت بالا در سراسر جهان است. کشاورزان و محققان اسرائیلی در حال هماهنگی و همکاری گسترده در توسعه و به کارگیری روش های علمی پیچیده در زمینه های مختلف کشاورزی هستند. تجهیزات و ماشین آلات الکترونیکی طراحی و تولید شده در اسرائیل به طور گسترده در فعالیت های کشاورزی از آبیاری و برداشت تا تولید و بسته بندی شیر استفاده می شود. با بهره گیری از حداکثر حجم ممکن از منابع آبی و مزارع بایر، امروز اسرائیل به نقطه تولید غذا رسیده است که یکی از صادرکنندگان آن است. 

در بخش صنعت، اسرائیل یکی از کشورهای پیشرفته در زمینه تکنولوژی و نوآوری است. صنایع اسرائیل به ویژه در زمینه‌های فناوری اطلاعات، بیوتکنولوژی، و صنایع دفاعی بسیار موفق بوده‌اند. این صنعت‌ها به طور عمده بر اساس تحقیق و توسعه و همکاری با دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی شکل گرفته‌اند. با این حال، این توسعه نشان‌دهنده نابرابری‌های عمیق اجتماعی و اقتصادی است. بسیاری از کارگران فلسطینی که در صنایع اسرائیل مشغول به کار هستند، با مشکلاتی همچون حقوق پایین، عدم امنیت شغلی و شرایط کاری نامناسب مواجه‌اند. علاوه بر این، محدودیت‌های سیاسی و نظامی موجب می‌شود که فلسطینی‌ها نتوانند به سادگی به بازار کار اسرائیل وارد شوند و در نتیجه در چرخه اقتصادی کشور خودشان نیز محدود باقی بمانند.

واردات مواد کشاورزی شامل گندم، گوشت، چای، قهوه، برنج و شکر است، در حالی که اسرائیل صادرکننده عمده گل رز، هندوانه، کیوی، تمشک، گوجه فرنگی و فلفل است. در زمستان، بازارهای اروپایی و آمریکایی واردکننده محصولات کشاورزی اسرائیل هستند. صنعت اسرائیل دارای ویژگی های انعطاف پذیر و متنوع است. در طول دو دهه گذشته، درصد صادرات صنعتی بیش از نیمی از کل تولیدات صنعتی کشور بوده است. به طور خاص، طی دو دهه، صادرات صنعتی اسرائیل شش برابر شده است، از 6 میلیارد دلار در سال 1985 به 35.6 میلیارد دلار در سال 2005. اگرچه اسرائیل فاقد معادن عمده مواد خام است، اما با استفاده از نیروی کار باکیفیت، صنایع این کشور بر تولید محصولاتی با کیفیت بالا و دارای نوآوری ها و نوآوری ها متمرکز شده اند. بهره برداری علمی در محصولاتی مانند پزشکی الکترونیک، فناوری کشاورزی، ارتباطات، مواد و صنایع شیمیایی، نرم افزار و سخت افزار کامپیوتر و انرژی خورشیدی، محصولات اسرائیلی پیشروترین محصولات جهان هستند.

همچنین، توسعه زیرساخت‌های کشاورزی و صنعتی در اسرائیل از لحاظ فضایی و جغرافیایی به گونه‌ای طراحی شده است که بی‌توجهی به حقوق فلسطینیان را به نمایش می‌گذارد. مناطق صنعتی اسرائیل اغلب در نزدیکی تاسیسات زیرساختی مهم واقع شده‌اند، در حالی که روستاها و زمین‌های کشاورزی فلسطینی‌ها به حاشیه رانده شده‌اند. این واقعیت، به ویژه در مناطق اشغالی، به نابرابری و تشدید آسیب‌های اقتصادی و اجتماعی فلسطینیان منجر شده است. در نتیجه، کشاورزی و صنعت اسرائیل به عنوان شاخص‌های پیشرفت و نوآوری قابل توجه، در برابر بهای انسانی و اجتماعی سنگینی که بر دوش فلسطینی‌ها تحمیل شده است، رنگ باخته‌اند.

در همین حال، صنعت تراش الماس در اسرائیل بزرگترین صنعت در نوع خود در جهان است. حدود 30 درصد صادرات صنعتی اسرائیل را الماس تشکیل می دهد، در حالی که خود اسرائیل فاقد معادن الماس است و باید الماس خام را از کشورهای دیگر وارد کند و پس از آسیاب، آن را در بازار جهانی بفروشد و برخی از کشورهای در حال توسعه که در سال های اخیر به این حوزه روی آورده اند. رقابت برایشان سخت است در سال 2005، صادرات الماس اسرائیل بالغ بر 10.2 میلیارد دلار بود که از این میزان، اسرائیل 9.2 میلیارد دلار الماس خام وارد کرد.

این چرخه‌ای است که در آن پیشرفت اقتصادی اسرائیل با نفی حقوق و امکانات فلسطینیان همراه شده است. سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی اسرائیل قاعدتاً به توسعه و افزایش تولید منجر شده‌اند، اما این توسعه همواره با تحمیل نابرابری و محدودیت‌های فراوان بر جامعه فلسطینی که در دل همین سرزمین زندگی می‌کنند، همراه بوده است. این تضاد عمیق میان پیشرفت و ضایع شدن حقوق انسانی، چالش‌های موجود در راستای دستیابی به صلح و همزیستی پایدار را پیچیده‌تر کرده است.