از مجموع بارشها، حدود دو سوم از آن تبخیر می شود و یک سوم آنها به داخل سنگها نفوذ‎ ‎می کند، به ویژه ‏سنگهای آتشفشانی که متخلخل و شکافدار هستند‎ ‎‏.‏‎ ‎رودخانه های متعدد در ارمنستان کوتاه و متلاطم با تنداب ‏ها و آبشارهای متعدد هستند.‏‎ ‎هنگامی که برف در بهار و در طول باران پاییزی ذوب می شود، سطح آب بیشترین ‏میزان خود را دارد. در نتیجه تفاوت قابل توجه ارتفاع در طول آنها، برخی از رودخانه ها دارای پتانسیل آبی بزرگ ‏هستند.‏ اکثر رودخانه ها در منطقه زهکشی رودخانه ارس (در شاخه ای از رودخانه کورا‎ ‎حوضه خزر) قرار می گیرند، که ‏به طول 300 مایل (480 کیلومتر) ، مرز طبیعی بین ارمنستان و ترکیه و ایران را تشکیل می دهد.‏

سرشاخه های اصلی ساحل چپ ارس ، آخوریان‎ ‎‏(130‏‎ ‎مایل)‏‎ ‎، هرازدان‎ ‎‏(90‏‎ ‎مایل)، آرفوت (80 مایل) و وروتان ‏‏(برگیوشاد ؛ 111 مایل) ، برای آبیاری بیشتر ارمنستان استفاده می کنند.‏‎ ‎‏ انشعابات از کورا‎  Debed  ‎‏(109مایل)، ‏Aghstev  ‎‏ (80 مایل)، و دیگران گذرهای آب از مناطق شمال شرقی ارمنستان عبور می ‏کند.‏‎ ‎دریاچه سوان، با ظرفیت بیش از 9 مایل مکعب (39 کیلومتر مکعب) آب، توسط ده ها رودخانه تغذیه می ‏شود، اما فقط هرازدان محدوده خود را ترک می کند. ارمنستان سرشار از چشمه ها و چاه هایی است که برخی از ‏آنها دارای خواص دارویی هستند‎. ویژگی‌های متنوعی در آب و هوا، خاک و اقلیم این کشور عبارتند از:

• ارمنستان دارای آب و هوای قاره‌ای معتدل است. تابستان‌ها در این کشور گرم و خشک بوده و زمستان‌ها سرد و برفی می‌باشند. دماها میانگیناً در تابستان در دامنه 25-35 درجه سانتیگراد قرار دارد و در زمستان ممکن است به زیر صفر درجه سانتیگراد بیافتد. مناطق کوهستانی کشور در ارتفاعات بالا دماهای سردتری دارند.
• خاک‌های ارمنستان به طور کلی شامل خاک‌های کوهستانی و دشتی است. خاک‌های دشتی کشور حاصل تجزیه سنگ‌های آتشفشانی و سختی بالایی دارند و برای کشاورزی بسیار حاصلخیز هستند. در نواحی کوهستانی نیز خاک‌هایی با خصوصیات متفاوت وجود دارد که بیشتر به عنوان مناطق چراگاهی استفاده می‌شوند.
• ارمنستان دارای اقلیم متنوعی است. در نواحی کوهستانی، اقلیم سرد کوهستانی حاکم است و در زمستان‌ها برف فراوانی می‌بارد. در دشت‌ها و مناطق کم ارتفاع، اقلیم نیمه خشک و معتدل حاکم است. بارندگی اصلی در این کشور در بهار و پاییز رخ می‌دهد.
• میزان بارندگی در ارمنستان به طور کلی نسبتاً کم است. میانگین سالانه بارندگی در دشت‌ها حدود 200-400 میلی‌متر است و در مناطق کوهستانی به 600 میلی‌متر یا بیشتر می‌رسد. بیشترین بارش بهاری و پاییزی است و زمستان‌ها بیشتر به صورت برف است.

بیش از 15 نوع خاک در ارمنستان وجود دارد، از جمله خاکهای آبرفتی قهوه ای روشن که در دشت رودخانه ‏ارس و دشت آرارات یافت می شوند و  از نظر هوموس فقیر هستند اما همچنان به شدت برای کشت استفاده می ‏شوند.‏‎ ‎خاکهای قهوه ای غنی، که در ارتفاعات بالاتر در مناطق تپه ای یافت می شوند‎ ‎و خاکهای چرنوزم (خاک ‏سیاه) ، که قسمت اعظم منطقه استپی مرتفع تر را می پوشاند.‏‎ ‎بیشتر خاک ارمنستان - که تا حدی از بقایای ‏گدازه های آتشفشانی تشکیل شده است - سرشار از نیتروژن، پتاسیم و فسفات است.‏‎ ‎نیروی کار مورد نیاز برای ‏پاکسازی سنگ های سطحی و زباله از خاک، کشاورزی را در ارمنستان دشوار کرده است‎.‎

به دلیل موقعیت ارمنستان در عمق داخلی قسمت شمالی منطقه نیمه گرمسیری، محصور در محدوده مرتفع، آب ‏و هوای آن خشک و قاره ای است.‏‎ ‎تغییرات آب و هوایی‎ ‎منطقه با این وجود قابل توجه باشد.‏‎ ‎آفتاب شدید در ‏بسیاری از روزهای سال وجود دارد. تابستان، به جز مناطق مرتفع، طولانی و گرم است، متوسط دمای ماه ژوئن و ‏آگوست در دشت 77 درجه فارنهایت (25 درجه سانتی گراد) است و گاهی اوقات به سطوح ناخوشایند می ‏رسد.‏‎ ‎زمستان به طور کلی سرد نیست؛ میانگین دمای ژانویه در دشت و کوهپایه حدود 23 درجه فارنهایت (5-‏درجه سانتی گراد) است، در حالی که در کوهها به 10 درجه فارنهایت (12-درجه سانتی گراد) کاهش می ‏یابد.‏‎ ‎هجوم هوای قطب شمال گاهی باعث کاهش شدید دما می شود: کمترین افت دما 51-درجه فارنهایت (46- ‏درجه سانتی گراد) است.‏‎ ‎زمستان به ویژه در فلات مرتفع و بادگیر بسیار نامناسب است.‏‎ ‎پاییز - طولانی ، معتدل ‏و آفتابی - دلپذیرترین فصل است‎.‎‏ آب و هوا با ارتفاع تغییر می کند، از انواع خشک نیمه گرمسیری و خشک قاره ‏ای که در دشت و کوهپایه ها تا ارتفاع 3000 تا 4600 فوت دیده می شود ، تا نوع سرد در نقطه اوج 6،600 ‏فوت است.‏