پلی پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله فیلم و ورق، قالب گیری بادی، قالب گیری تزریقی، بسته بندی مواد غذایی، منسوجات، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله ها، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و قطعات خودرو استفاده می شود. پلی پروپیلن به دلیل خواص مکانیکی خوب، مقاومت در برابر رطوبت و شیمیایی، قابلیت اتصال حرارتی و تراکم کم، در صنعت بسته‌بندی استفاده می‌شود. پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که مانند خانواده خود طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. در خاورمیانه، چند کشور به عنوان تولیدکنندگان اصلی پلی پروپیلن شناخته می‌شوند و ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پلی پروپیلن در خاورمیانه است. پتروشیمی ، درمعنای دقیق آن ، هر یک از گروه های بزرگ مواد شیمیایی (البته مواد مجزا از سوخت) حاصل از نفت و گاز طبیعی است که برای اهداف مختلف تجاری استفاده می شوند. در سال 1835 ، هنری ویکتور رگنولو ، یک شیمیدان فرانسوی ، وینیل کلرید را در زیر نور آفتاب قرار داد و ماده جامد سفیدی در پایین فلاسک ایجاد می شود که پلی وینیل کلرید بود. منظور از محصول پتروشیمی محصولات تولیدی با استفاده از نفت یا گاز نفت به عنوان مواد اولیه است. مواد اولیه ماده ای است که برای تولید یک محصول مفید در یک فرآیند صنعتی استفاده می شود. میانمار، کشوری در جنوب شرق آسیا با منابع طبیعی فراوان، اقتصادی نسبتاً کشاورزی‌محور دارد، اما بخش‌های معادن، جنگل‌داری و گاز طبیعی نیز به‌طور چشمگیری به اقتصاد آن کمک می‌کنند. این کشور دارای ذخایر غنی از سنگ‌های قیمتی مانند یشم و جواهرات و همچنین چوب است که بخش عمده‌ای از صادرات آن را تشکیل می‌دهند. با این حال، ناپایداری سیاسی، حکومت نظامی و تحریم‌های بین‌المللی، به‌ویژه از سوی کشورهای غربی، مانع توسعه کامل تجارت و اقتصاد میانمار شده است. این تحریم‌ها تأثیرات زیادی بر دسترسی میانمار به بازارهای جهانی داشته و تجارت این کشور با خاورمیانه و غرب آسیا را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
