پلی پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله فیلم و ورق، قالب گیری بادی، قالب گیری تزریقی، بسته بندی مواد غذایی، منسوجات، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله ها، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و قطعات خودرو استفاده می شود. پلی پروپیلن به دلیل خواص مکانیکی خوب، مقاومت در برابر رطوبت و شیمیایی، قابلیت اتصال حرارتی و تراکم کم، در صنعت بسته‌بندی استفاده می‌شود. پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که مانند خانواده خود طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. در خاورمیانه، چند کشور به عنوان تولیدکنندگان اصلی پلی پروپیلن شناخته می‌شوند و ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پلی پروپیلن در خاورمیانه است. پتروشیمی ، درمعنای دقیق آن ، هر یک از گروه های بزرگ مواد شیمیایی (البته مواد مجزا از سوخت) حاصل از نفت و گاز طبیعی است که برای اهداف مختلف تجاری استفاده می شوند. در سال 1835 ، هنری ویکتور رگنولو ، یک شیمیدان فرانسوی ، وینیل کلرید را در زیر نور آفتاب قرار داد و ماده جامد سفیدی در پایین فلاسک ایجاد می شود که پلی وینیل کلرید بود. منظور از محصول پتروشیمی محصولات تولیدی با استفاده از نفت یا گاز نفت به عنوان مواد اولیه است. مواد اولیه ماده ای است که برای تولید یک محصول مفید در یک فرآیند صنعتی استفاده می شود. کشور فیلیپین با جمعیت بیش از ۱۱۰ میلیون نفر و اقتصادی در حال رشد، از جمله اقتصادهای نوظهور در جنوب شرق آسیا به شمار می‌آید. این کشور عمدتاً از نظر اقتصادی به بخش‌های خدمات، کشاورزی، و تولید وابسته است. خدمات در زمینه فناوری اطلاعات، مرکز تماس، و گردشگری، سهم زیادی در تولید ناخالص داخلی دارند. همچنین فیلیپین از کشورهای صادرکننده محصولات کشاورزی نظیر نارگیل، موز، آناناس و شکر است. صنایع تولیدی مانند الکترونیک، پوشاک و تجهیزات نیمه‌هادی نیز بخش قابل توجهی از صادرات این کشور را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، اقتصاد فیلیپین با رشد پایدار همراه بوده، هرچند تحت تأثیر چالش‌های جهانی مانند همه‌گیری کرونا نیز قرار گرفته است.
