پلی پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله فیلم و ورق، قالب گیری بادی، قالب گیری تزریقی، بسته بندی مواد غذایی، منسوجات، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله ها، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و قطعات خودرو استفاده می شود. پلی پروپیلن به دلیل خواص مکانیکی خوب، مقاومت در برابر رطوبت و شیمیایی، قابلیت اتصال حرارتی و تراکم کم، در صنعت بسته‌بندی استفاده می‌شود. پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که مانند خانواده خود طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. در خاورمیانه، چند کشور به عنوان تولیدکنندگان اصلی پلی پروپیلن شناخته می‌شوند و ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پلی پروپیلن در خاورمیانه است. پتروشیمی ، درمعنای دقیق آن ، هر یک از گروه های بزرگ مواد شیمیایی (البته مواد مجزا از سوخت) حاصل از نفت و گاز طبیعی است که برای اهداف مختلف تجاری استفاده می شوند. در سال 1835 ، هنری ویکتور رگنولو ، یک شیمیدان فرانسوی ، وینیل کلرید را در زیر نور آفتاب قرار داد و ماده جامد سفیدی در پایین فلاسک ایجاد می شود که پلی وینیل کلرید بود. منظور از محصول پتروشیمی محصولات تولیدی با استفاده از نفت یا گاز نفت به عنوان مواد اولیه است. مواد اولیه ماده ای است که برای تولید یک محصول مفید در یک فرآیند صنعتی استفاده می شود. مالزی یکی از اقتصادهای پویا و باز جنوب شرق آسیا به شمار می‌آید که فرصت‌های قابل توجهی برای تجارت و سرمایه‌گذاری فراهم کرده است. این کشور دارای اقتصادی متنوع است که شامل بخش‌هایی همچون تولید، کشاورزی و خدمات می‌شود. صنایع کلیدی مالزی شامل الکترونیک، خودروسازی، روغن پالم و گردشگری هستند. موقعیت استراتژیک مالزی در قلب آسیای جنوب شرقی، همراه با زیرساخت‌های توسعه‌یافته و سیاست‌های حمایت‌گرایانه اقتصادی، آن را به مرکز تجاری منطقه‌ای تبدیل کرده است. دولت مالزی تمرکز ویژه‌ای بر صنعتی‌سازی و پیشرفت فناوری دارد که این امر سبب شده است تا این کشور جایگاه برجسته‌تری در عرصه اقتصاد جهانی پیدا کند.
