پلی پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله فیلم و ورق، قالب گیری بادی، قالب گیری تزریقی، بسته بندی مواد غذایی، منسوجات، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله ها، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و قطعات خودرو استفاده می شود. پلی پروپیلن به دلیل خواص مکانیکی خوب، مقاومت در برابر رطوبت و شیمیایی، قابلیت اتصال حرارتی و تراکم کم، در صنعت بسته‌بندی استفاده می‌شود. پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که مانند خانواده خود طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. در خاورمیانه، چند کشور به عنوان تولیدکنندگان اصلی پلی پروپیلن شناخته می‌شوند و ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پلی پروپیلن در خاورمیانه است. پتروشیمی ، درمعنای دقیق آن ، هر یک از گروه های بزرگ مواد شیمیایی (البته مواد مجزا از سوخت) حاصل از نفت و گاز طبیعی است که برای اهداف مختلف تجاری استفاده می شوند. در سال 1835 ، هنری ویکتور رگنولو ، یک شیمیدان فرانسوی ، وینیل کلرید را در زیر نور آفتاب قرار داد و ماده جامد سفیدی در پایین فلاسک ایجاد می شود که پلی وینیل کلرید بود. منظور از محصول پتروشیمی محصولات تولیدی با استفاده از نفت یا گاز نفت به عنوان مواد اولیه است. مواد اولیه ماده ای است که برای تولید یک محصول مفید در یک فرآیند صنعتی استفاده می شود. بنگلادش در چند دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی در سیستم‌های تجاری و مالی خود داشته است. اقتصاد این کشور عمدتا توسط صنعت نساجی و پوشاک رانده می‌شود که بخش قابل توجهی از صادرات آن را تشکیل می‌دهد. بنگلادش یکی از بزرگترین صادرکنندگان پوشاک جهان است که بازارهای اصلی آن در ایالات متحده و اروپا قرار دارند. سیاست‌های اقتصادی این کشور بر روی رشد توسعه صادرات متمرکز شده‌اند که بازار محلی رو به رشد و محیط اقتصادی نسبتاً پایدار آن را پشتیبانی می‌کند. سیستم مالی در بنگلادش از ترکیبی از بانک‌های دولتی و خصوصی، موسسات مالی غیربانکی و بازار سهام رو به رشد تشکیل شده است.
