پلی پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله فیلم و ورق، قالب گیری بادی، قالب گیری تزریقی، بسته بندی مواد غذایی، منسوجات، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله ها، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و قطعات خودرو استفاده می شود. پلی پروپیلن به دلیل خواص مکانیکی خوب، مقاومت در برابر رطوبت و شیمیایی، قابلیت اتصال حرارتی و تراکم کم، در صنعت بستهبندی استفاده میشود. پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که مانند خانواده خود طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. در خاورمیانه، چند کشور به عنوان تولیدکنندگان اصلی پلی پروپیلن شناخته میشوند و ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پلی پروپیلن در خاورمیانه است. پتروشیمی ، درمعنای دقیق آن ، هر یک از گروه های بزرگ مواد شیمیایی (البته مواد مجزا از سوخت) حاصل از نفت و گاز طبیعی است که برای اهداف مختلف تجاری استفاده می شوند. در سال 1835 ، هنری ویکتور رگنولو ، یک شیمیدان فرانسوی ، وینیل کلرید را در زیر نور آفتاب قرار داد و ماده جامد سفیدی در پایین فلاسک ایجاد می شود که پلی وینیل کلرید بود. منظور از محصول پتروشیمی محصولات تولیدی با استفاده از نفت یا گاز نفت به عنوان مواد اولیه است. مواد اولیه ماده ای است که برای تولید یک محصول مفید در یک فرآیند صنعتی استفاده می شود. سیستم اقتصادی و تجاری چین یکی از پیچیدهترین و پرنفوذترین سیستمهای جهان است که رشد سریع صنعتی، اقتصاد صادراتمحور، و پیوستگی گسترده به بازارهای جهانی از ویژگیهای برجسته آن محسوب میشود. چین از یک اقتصاد مختلط برخوردار است، که در آن بنگاههای دولتی در کنار شرکتهای خصوصی فعالیت میکنند و در حالی که نیروهای بازار تولید را هدایت میکنند، دولت در صنایع کلیدی مانند مالی، مخابرات و انرژی نقش مهمی ایفا میکند. ظرفیت بالای تولید، زیرساختهای گسترده و هزینههای پایین نیروی کار، چین را به یکی از مراکز اصلی زنجیره تأمین جهانی تبدیل کرده است.
