پلی پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که در طیف گسترده ای از کاربردها از جمله فیلم و ورق، قالب گیری بادی، قالب گیری تزریقی، بسته بندی مواد غذایی، منسوجات، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله ها، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و قطعات خودرو استفاده می شود. پلی پروپیلن به دلیل خواص مکانیکی خوب، مقاومت در برابر رطوبت و شیمیایی، قابلیت اتصال حرارتی و تراکم کم، در صنعت بسته‌بندی استفاده می‌شود. پلی پروپیلن یکی از مهم ترین پلیمرهای تجاری است که مانند خانواده خود طیف وسیعی از کاربردها را پوشش می دهد. در خاورمیانه، چند کشور به عنوان تولیدکنندگان اصلی پلی پروپیلن شناخته می‌شوند و ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پلی پروپیلن در خاورمیانه است. پتروشیمی ، درمعنای دقیق آن ، هر یک از گروه های بزرگ مواد شیمیایی (البته مواد مجزا از سوخت) حاصل از نفت و گاز طبیعی است که برای اهداف مختلف تجاری استفاده می شوند. در سال 1835 ، هنری ویکتور رگنولو ، یک شیمیدان فرانسوی ، وینیل کلرید را در زیر نور آفتاب قرار داد و ماده جامد سفیدی در پایین فلاسک ایجاد می شود که پلی وینیل کلرید بود. منظور از محصول پتروشیمی محصولات تولیدی با استفاده از نفت یا گاز نفت به عنوان مواد اولیه است. مواد اولیه ماده ای است که برای تولید یک محصول مفید در یک فرآیند صنعتی استفاده می شود. پاکستان در جنوب آسیا قرار دارد و از شمال با افغانستان، از شرق و جنوب شرق با هند، از جنوب با دریای عرب، و از غرب با ایران همسایه است. پایتخت پاکستان شهر اسلام‌آباد است، اما شهر کراچی نیز به عنوان بزرگترین شهر آن محسوب می‌شود. از نظر سیاسی، پاکستان دارای سیستم حکومتی جمهوری اسلامی است. سرزمین پاکستان توسط یک رئیس‌جمهور و یک نخست‌وزیر اداره می‌شود. پاکستان به عنوان یک جمهوری فدرال تشکیل شده است و دارای چهار استان بزرگ (پنجاب، سند، بلوچستان و خیبر پختونخوا)، مناطق اداری خاص (اسلام‌آباد و فدرال) و دیگر مناطق شامل آزادی‌های مستقل (وازیرستان شمالی، جنوبی و غربی) است.
