تاجران لیبیایی
لیبی دارای منابع غنی نفت و گاز طبیعی است. نفت لیبی به عنوان منبع اصلی درآمد ناشی از صادرات خارجی این کشور بوده و تولید نفت در لیبی نقش مهمی در اقتصاد آن ایفا می‌کند. بخش اصلی اقتصاد لیبی بر پایه نفت استوار است. بازار نفت لیبی تأثیر زیادی در اقتصاد جهانی داشته و لیبی یکی از عضوان سازمان کشورهای صادرکننده نفت (OPEC) است. همچنین، لیبی در زمینه تولید و صادرات گاز طبیعی نیز فعالیت می‌کند. علاوه بر صنعت نفت و گاز، بخش‌هایی از صنایع معدنی، ساخت و ساز، حمل و نقل، خدمات مالی و گردشگری نیز در لیبی وجود دارد. اقتصاد لیبی بر پایه دولتی بوده و تا حد زیادی به دولت وابسته است. در گذشته، دولت لیبی برنامه‌های بزرگی برای توسعه اقتصادی و اجتماعی اجرا کرده است. با این حال، برخی مشکلات اقتصادی مانند وابستگی به درآمدهای نفتی، فساد و عدم تنوع اقتصادی وجود دارد. در گذشته، لیبی تحت تحریم‌های بین‌المللی بوده است که تأثیر زیادی بر اقتصاد و صنعت آن داشته است. همچنین، بحران‌ها و ناپایداری‌های سیاسی و امنیتی در لیبی پس از سقوط رژیم معمر قذافی در سال ۲۰۱۱ نیز تأثیر منفی بر اقتصاد این کشور گذاشته است.
منطقه‌ای که امروزه به عنوان لیبی شناخته می‌شود، در گذشته میزبان فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلفی بوده است. در دوره قدیم، این منطقه تحت تأثیر تمدن‌های فنیقی، رومی، یونانی و بربری قرار گرفته است. در سده هفتم میلادی، اسلام به لیبی وارد شد و این کشور تاکنون یکی از مراکز اصلی اسلام در شمال آفریقا بوده است. بیشتر مردم لیبی پیروان اسلام هستند و بیشتریت غالبیت مسلمانان سنی هستند. همچنین، در بین مردم لیبی اقلیت‌هایی از جمله مسیحیان و بدون دین نیز وجود دارد. فرهنگ لیبی شامل ترکیبی از تأثیرات عربی، بربری و سایر فرهنگ‌های محلی است. ادبیات، شعر، موسیقی و هنرهای دیگر نیز جزء جوانه‌های فرهنگی لیبی هستند. علاوه بر این، مراسم و رسوم محلی مانند رقص‌ها، موسیقی سنتی و روزهای مذهبی نیز بخشی از فرهنگ لیبی را تشکیل می‌دهند. جمعیت لیبی از نظر اتنیکیتهای مختلفی تشکیل شده است. بزرگترین گروه قومی در لیبی عرب‌ها هستند. علاوه بر آن، قومیت‌های دیگری مانند بربرها و توارگان نیز در لیبی زندگی می‌کنند که هر یک از این گروه‌ها و قومیت‌ها جنبه‌های منحصربه‌فرد فرهنگی و زبانی خود را دارند.
لیبی یک جمهوریت عربی است که در آن سلطه قوی به دست یک رهبر و حزب حاکم بوده است. پس از سقوط رژیم معمر قذافی در سال ۲۰۱۱، لیبی درگیر بحران‌های سیاسی و تقسیم قدرت شد. در حال حاضر، ساختار سیاسی و حکومتی لیبی هنوز به طور کامل استحکام نیافته است و کشور در حال تلاش برای ایجاد یک دولت مستقر و پایدار است. پس از سقوط رژیم قذافی، لیبی با چالش‌های بسیاری در روابط خارجی مواجه شده است. کشور به دنبال برقراری روابط و همکاری با کشورهای منطقه و جهان است. لیبی عضو سازمان ملل متحد (UN) است و در ارتباط با سایر کشورها در قالب سازمان‌ها و اتحادیه‌های منطقه‌ای مانند اتحادیه عرب، سازمان کنفرانس اسلامی و اتحادیه آفریقا فعالیت می‌کند. لیبی در گذشته تحت تحریم‌های بین‌المللی بوده است که به علت وقوع برخی اتفاقات و سیاست‌های داخلی و خارجی آن اعمال شده است. با سقوط رژیم قذافی، برخی از تحریم‌ها برداشت شده یا تخفیف یافته‌اند و لیبی در حال حاضر در تلاش برای بازگشت به بازار جهانی و توسعه روابط اقتصادی و تجاری با کشورهای دیگر است. لیبی پس از سقوط رژیم قذافی با مسائل امنیتی جدی مواجه شده است. حضور گروه‌های مسلح، صراعات قومی و قبلیتی، تهدیدهای تروریستی و مهاجرت غیرقانونی از جمله چالش‌های امنیتی مهم هستند که لیبی با آنها روبروست.