تاجران سودان جنوبی
سودان جنوبی، که در سال ۲۰۱۱ به استقلال رسید، جوان‌ترین کشور جهان است و از آن زمان به بعد تلاش کرده تا اقتصاد و زیرساخت‌های تجاری خود را توسعه دهد. با این حال، به دلیل سال‌ها جنگ و ناپایداری، این کشور با چالش‌های زیادی در زمینه تجارت و سیستم مالی مواجه است. اقتصاد سودان جنوبی به شدت به صادرات نفت وابسته است و نفت تقریباً تمام درآمد دولت و ارز حاصل از صادرات را تشکیل می‌دهد. این وابستگی به نفت باعث شده که اقتصاد کشور در برابر نوسانات قیمت جهانی نفت آسیب‌پذیر باشد. علاوه بر این، بخش مالی سودان جنوبی توسعه‌نیافته است و دسترسی به خدمات بانکی محدود است، به طوری که بیشتر معاملات تجاری در این کشور به صورت نقدی انجام می‌شود.
سودان جنوبی بخش زیادی از کالاهای مورد نیاز خود، از جمله مواد غذایی، سوخت، ماشین‌آلات و کالاهای مصرفی را وارد می‌کند. این واردات عمدتاً از کشورهای همسایه مانند اوگاندا، کنیا و سودان انجام می‌شود. صادرات سودان جنوبی تقریباً به صورت انحصاری شامل نفت خام است و تولید سایر کالاها به مقیاسی که قابل صادرات باشد هنوز توسعه نیافته است. تلاش‌هایی برای تنوع‌بخشی به اقتصاد، از جمله در بخش کشاورزی و معدن، صورت گرفته اما به دلیل ناپایداری سیاسی و نبود زیرساخت‌های کافی، این تلاش‌ها با موفقیت محدودی همراه بوده است.
در زمینه تجارت با کشورهای غرب آسیا و خاورمیانه، سودان جنوبی بیشتر به صادرات نفت خام به کشورهایی که به این کالا نیاز دارند، از جمله کشورهای خلیج فارس، می‌پردازد. در مقابل، کالاهای مصرفی مانند مواد غذایی، لوازم الکترونیکی و ماشین‌آلات از این کشورها به سودان جنوبی وارد می‌شود. با این حال، روابط تجاری سودان جنوبی با خاورمیانه در مراحل ابتدایی توسعه قرار دارد و گسترش تعاملات تجاری می‌تواند به بهبود این روابط کمک کند.
اقتصاد سودان جنوبی شکننده است و وابستگی شدید به نفت آن را در برابر شوک‌های بازار جهانی آسیب‌پذیر می‌کند. توسعه زیرساخت‌ها، صلح‌سازی و تنوع‌بخشی به اقتصاد از جمله در بخش‌های کشاورزی و معادن، برای رشد و ثبات بلندمدت این کشور ضروری است. سودان جنوبی دارای زمین‌های حاصلخیز است که در صورت توسعه کشاورزی می‌تواند به منبع مهم درآمد تبدیل شود، اما این امر نیازمند بهبود مدیریت و کاهش فساد است.